The Border - Tony Banks

Dry forever the sun blinds off the whitewashed walls

Unbelieving she looks up from the unswept floor

You don’t have to go you don’t have to tell me

All that talk of lofty causes wrapped in foolish pride

That’s a lie

That you don’t have to tell me

I don’t wanna hear how wisdom walks beside you

Or how God is inside you again

No wire marks the border

No fence or wall

No town breaks this horizon

Nothing at all

Dust surrounds her the men go hungry for disaster

All they leave behind are

The old and useless and the broken

That never will be mended

I don’t wanna hear you’re captured by the madness

Of ideas long discredited from other people’s minds

They’re all lies

That you don’t have to tell me

All that comes of this is poverty and hardship

Still you don’t absorb a word I say

But now there is a border

A line of blood

Now men patrol the border

But they’re dead

Somewhere a bird is flying oh

Somewhere the wind is sighing oh

I hope it brings you comfort

Cos it’s surely no good to me

This wind blows me down

And cuts me like a knife

And now the darkness and coldness

That freezes out illusion

Restores the picture gives back the pieces

And lays them on the empty floor

I don’t want to hear so you don’t have to tell me

How you rewrite history a little every day

Till it’s lies

That you don’t have to tell me

I don’t want to hear how good it really has been

How wonderful the troubles we shared

No I don’t want to hear so you don’t have to tell me

I don’t need your comfort I just need your company

Droog voor altijd de zon verblindt de witgekalkte muren

Ongelovig kijkt ze op vanaf de ongeveegde vloer

Je hoeft niet te gaan, je hoeft het me niet te vertellen

Al dat gepraat over verheven doelen verpakt in dwaze trots

Dat is een leugen

Dat hoef je me niet te vertellen

Ik wil niet horen hoe wijsheid naast je loopt

Of hoe God weer in je is

Geen draad markeert de grens

Geen hek of muur

Geen stad breekt deze horizon

Helemaal niets

Stof omringt haar de mannen hongeren naar een ramp

Het enige wat ze achterlaten zijn

Het oude en nutteloze en het gebroken

Dat zal nooit worden hersteld

Ik wil niet horen dat je gegrepen bent door de waanzin

Van ideeën die lang in diskrediet zijn gebracht door de hoofden van andere mensen

Het zijn allemaal leugens

Dat hoef je me niet te vertellen

Het enige dat hieruit voortkomt is armoede en ontberingen

Toch neem je geen woord in me op dat ik zeg

Maar nu is er een grens

Een lijn van bloed

Nu patrouilleren mannen over de grens

Maar ze zijn dood

Ergens waar een vogel vliegt oh

Ergens zucht de wind oh

Ik hoop dat het je troost brengt

Want het is zeker niet goed voor mij

Deze wind blaast me neer

En snijdt me als een mes

En nu de duisternis en kou

Dat bevriest illusie

Herstelt de foto geeft de stukken terug

En legt ze op de lege vloer

Ik wil het niet horen, dus je hoeft het me niet te vertellen

Hoe je de geschiedenis een beetje elke dag herschrijft

Tot het leugens zijn

Dat hoef je me niet te vertellen

Ik wil niet horen hoe goed het echt is geweest

Hoe geweldig de problemen die we deelden

Nee, ik wil het niet horen, dus je hoeft het me niet te vertellen

Ik heb je comfort niet nodig, ik heb alleen je gezelschap nodig