Time Table - Genesis, Phil Collins, Peter Gabriel

A carved oak table

Tells a tale

Of times when kings and queens sipped wine from goblets gold

And the brave would lead their ladies from out of the room

To arbours cool

A time of valour, and legends born

A time when honour meant much more to a man than life

And the days knew only strife to tell right from wrong

Through lance and sword

Why, why can we never be sure till we die

Or have killed for an answer

Why, why do we suffer each race to believe

That no race has been grander

It seems because through time and space

Though names may change each face retains the mask it wore

A dusty table

Musty smells

Tarnished silver lies discarded upon the floor

Only feeble light descends through a film of grey

That scars the panes

Gone the carving

And those who left their mark

Gone the kings and queens now only the rats hold sway

And the weak must die according to nature’s law

As old as they

Why, why can we never be sure till we die

Or have killed for an answer

Why, why do we suffer each race to believe

That no race has been grander

It seems because through time and space

Though names may change each face retains the mask it wore

Een gesneden eiken tafel

Vertelt een verhaal

Van tijden dat koningen en koninginnen wijn dronken uit gouden bekers

En de dapperen zouden hun dames uit de kamer leiden

Om priëlen te koelen

Een tijd van moed en legendes geboren

Een tijd waarin eer veel meer betekende voor een man dan het leven

En de dagen kenden alleen maar strijd om goed van kwaad te onderscheiden

Door lans en zwaard

Waarom, waarom kunnen we er nooit zeker van zijn tot we sterven?

Of hebben gedood voor een antwoord

Waarom, waarom lijden we elke race om te geloven?

Dat geen enkele race groter is geweest

Het lijkt erop dat door tijd en ruimte

Hoewel namen kunnen veranderen, behoudt elk gezicht het masker dat het droeg

Een stoffige tafel

muffe geuren

Bezoedeld zilver ligt op de grond weggegooid

Alleen zwak licht daalt neer door een grijze film

Dat littekens op de ruiten

Weg met het snijden

En degenen die hun sporen hebben achtergelaten

Weg zijn de koningen en koninginnen nu hebben alleen de ratten de scepter

En de zwakken moeten sterven volgens de wet van de natuur

Zo oud als zij

Waarom, waarom kunnen we er nooit zeker van zijn tot we sterven?

Of hebben gedood voor een antwoord

Waarom, waarom lijden we elke race om te geloven?

Dat geen enkele race groter is geweest

Het lijkt erop dat door tijd en ruimte

Hoewel namen kunnen veranderen, behoudt elk gezicht het masker dat het droeg