So long - Tomas Andersson Wij

Jag minns ljudet från gruset

När vi kröp med våran kombi

Genom lönnallén mot gården

Och hur pappa tutade

Morfars havre mormors vinbär

Nådde dig och mig till axeln

Och bergen var en saga

Som kvällen målat blå

Vi la blommor på min systers grav

Och vi grillade i trädgårn

Medan guldet föll från himlen

Och du somna i nåt knä

Men allt det där är bara minnen

På en ryckig gammal smalfilm

Det är grindar för allén nu

Och hundar innanför

So long min vän

Det hann ifatt tillslut

När morfars hjärta stanna

Var det som ett stort träd föll till marken

Och nån öppnade den vindsdörr

Som vart låst i alla år

Och där inne såg jag saker

Jag bara sett i onda drömmar

Sånt som ingen kan rå på

Och sånt som hinner ifatt till slut

Det föll snö på gravens kransar

Och över morfars åkrar

Var du gammal nog att märka

Hur galenskapen kom

Som en stum glans över blicken

Och som oron sent om natten

Som en smitta genom huset

Som tog en efter en

So long min vän

Det hann ifatt tillslut

Din pappa ärvde gården

Och marken skogen djuren

Det hans syskon fick det rymdes

På ett litet lastbilsflak

Sen kom era sötbrödsdagar

Då vägen bakåt stängdes

Och när mormor kom på byn

Såg ni åt annat håll

Men efter femton år av tystnad

Satt du och jag i trädgårn

Med ett löfte i den sång vi sjöng

Om att börja om på nytt

Och inte ärva gamla fejder

Och låta våra barn få leka

I sommarparadiset

Där vi lekte du och jag

So long min vän

Det hann ifatt tillslut

Du ringer mig om kvällen

Och din röst är helt förändrad

Du hade sprungit genom skogen

Och ropat utan svar

Din pappa sköt en älg

Och sen stannade hans hjärta

Är du vuxen nog

Att se hur galenskapen tog

Även dig min vän och bror

Det faller snö på gravens kransar

Och på din pappas åkrar

Varken hans mor eller hans syskon

Är där och tar farväl

Tycker du att det var värt det

Är det det här du kallar heder

Kan du tysta sorgens klockor

Som bara slår och slår

Jag minns ljudet från gruset

När vi kröp med våran kombi

Upp för lönnallén mot gården

Och hur pappa tutade

Det är sent nu och det skymmer

Och det är inte mycket jag kan göra

Den dörr du måste öppna

Kan bara öppnas inifrån

So long min vän

Det hann ifatt tillslut

Ik herinner me het geluid van het grind

Toen we kropen met onze stationwagen

Door de esdoorn steeg naar de boerderij

En hoe papa toeterde

Opa's haver Oma's krenten

Bereikte jou en mij tot op de schouder

En de bergen waren een sprookje

Zoals de avond blauw kleurde

We legden bloemen op het graf van mijn zus

En we hebben in de tuin gegrild

Terwijl het goud uit de lucht viel

En je valt in slaap op één schoot

Maar dat zijn allemaal maar herinneringen

Op een schokkerige oude smalle film

Er zijn nu poorten voor de laan

En honden binnen

Tot zo lang mijn vriend

Het viel uiteindelijk mee

Toen opa's hart stopte

Het was alsof er een grote boom op de grond viel

En iemand opende die zolderdeur

Die was opgesloten in alle jaren

En daarbinnen zag ik dingen

Ik zag alleen in slechte dromen

Dingen die niemand aankan

En dingen die uiteindelijk inhalen

Sneeuw viel op de kransen van het graf

En over opa's velden

Was je oud genoeg om het op te merken?

Hoe de waanzin kwam

Als een stomme glans over zijn ogen

En zoals de angst 's avonds laat

Als een infectie door het huis

Die één voor één duurden

Tot zo lang mijn vriend

Het viel uiteindelijk mee

Je vader erfde de boerderij

En de land bosdieren

Wat zijn broers en zussen kregen, was ondergebracht

Op een kleine vrachtwagenbed

Toen kwamen je zoete brooddagen

Toen was de terugweg afgesloten

En toen oma naar het dorp kwam

Heb je de andere kant opgekeken?

Maar na vijftien jaar stilte

Jij en ik zaten in de tuin

Met een belofte in het lied dat we zongen

Op het punt om opnieuw te beginnen

En erven geen oude vetes

En laat onze kinderen spelen

In het zomerparadijs

Waar jij en ik speelden

Tot zo lang mijn vriend

Het viel uiteindelijk mee

Je belt me ​​'s avonds

En je stem is volledig veranderd

Je was door het bos gerend

En schreeuwde zonder antwoord

Je vader schoot op een eland

En toen stopte zijn hart

Ben je oud genoeg?

Om te zien hoe waanzin duurde

Jij ook, mijn vriend en broer

Sneeuw valt op de kransen van het graf

En in de velden van je vader

Noch zijn moeder, noch zijn broers en zussen

Is er en afscheid nemen

Denk je dat het het waard was?

Is dit wat je eer noemt?

Kun je de klokken van verdriet het zwijgen opleggen?

Wie gewoon beats en beats

Ik herinner me het geluid van het grind

Toen we kropen met onze stationwagen

De esdoornlaan op naar de binnenplaats

En hoe papa toeterde

Het is nu laat en het wordt donker

En ik kan niet veel doen

De deur die je moet openen

Alleen van binnenuit te openen

Tot zo lang mijn vriend

Het viel uiteindelijk mee