Jumbotronen - Tomas Andersson Wij

Nu släcker de ner i hallen

Jumobotronen tänds

Den söker över blanka isen

Upp över läktaren

Dörren öppnas, jublet stiger

Med lukten av krut

Har jag lärt mig att leva här

Eller bara att stå ut?

Jumbotronen genom märg och ben

Och ett snabbt blänk i tigerns blick

Vi vet vad vi bytte bort

Men knappast vad vi fick

För varje gud som korsfästs

Finns en människa som tar vid

Och gör folket till kuggarna

I sitt stormaskineri

Och i natt kastar havet upp kroppar längs

Portugals stränder

Och barnen sover i piketerna

Med flygbiljetter i sina händer

Jumbrotronen in mot mörkrets hjärta

Kanske kommer en dag

Då även du går ner i vattnet

Då även du ger dig av

Min själ är en kopp blaskigt kaffe

I strupen som aldrig får nog

Hann du se det i mina ögon

Hur stjärnorna tändes och dog?

Jumbotronen stannar på min plats

Jag vinkar och ler

Jag har lärt mig att hålla färgen

Det är en ny sorts ensamhet

Så länge jag kan minnas

Har jag väntat på ett svar

Ett mönster, nån sorts förklaring

Till sorgen som jag har

Jumbotronen stryker över isen

Som en smekning från en hand

Stämmer ur alla strängar inom mig

Till en obegriplig klang

Jumbotronen genom tidens väggar

Dom kör reprisen igen

Hur den förlorade sonen når botten

Innan han förmår vända hem

Vi gräver upp den sista bit mark

Som en gång var helig för oss

Och ser den sista kopplade hunden

Slita sig loss

Får jag känna din hand över mitt bröst

Får jag be dig stanna i natt?

När de släckt och allting har tystnat

Och himlen skrikits svart

Jumbotronen visar vägen

Och spelarna går ut på rad

Kände du hur mitt hjärta tvekade

Men tog upp sina slag?

Nu gaan ze de hal in

De Jumobotron licht op

Het zoekt over glanzend ijs

Boven de tribunes

De deur gaat open, het gejuich stijgt op

Met de geur van buskruit

Heb ik hier leren leven?

Of gewoon om te volharden?

De jumbotron door het merg en de botten

En een snelle glans in de blik van de tijger

We weten wat we hebben uitgewisseld

Maar nauwelijks wat we hebben?

Voor elke god die gekruisigd is

Is er iemand die het overneemt?

En maak van de mensen de radertjes

In zijn grote machines

En vannacht gooit de zee lichamen mee

De stranden van Portugal

En de kinderen slapen in de piketten

Met vliegtickets in hun handen

De jumbo troon naar het hart van de duisternis

Misschien komt het ooit

Dan ga je ook het water in

Dan ga jij ook weg

Mijn ziel is een kopje bubbelende koffie

In de keel die nooit genoeg krijgt

Zag je het in mijn ogen

Hoe lichtten de sterren op en stierven ze?

De jumbotroon blijft op mijn plaats

Ik zwaai en lach

Ik heb geleerd om de kleur te behouden

Het is een nieuw soort eenzaamheid

Zolang ik me kan herinneren

Heb ik op een antwoord gewacht?

Een patroon, een soort uitleg

Tot het verdriet dat ik heb

De jumbotron strijkt over het ijs

Als een streling van een hand

Waar van alle snaren in mij

Op een onbegrijpelijk geluid

De jumbotron door de muren van de tijd

Ze draaien de herhaling opnieuw

Hoe de verloren zoon de bodem bereikt

Voordat hij naar huis kan

We graven het laatste stuk land op

Wat ooit heilig voor ons was

En ziet de laatste verbonden hond

Scheur jezelf los

Mag ik je hand op mijn borst voelen

Mag ik je vragen om vannacht te blijven?

Toen ze naar buiten gingen en alles stil was

En de lucht schreeuwde zwart

De jumbotroon wijst de weg

En de spelers gaan op een rij uit

Voelde je mijn hart aarzelen?

Maar namen ze hun klappen op?