When It's Gone, It's Gone - Tom Paxton

How can you do it?

It’s heartless, it’s cruel

It’s murder, cold-blooded, it’s gross

To slay a poor vegetable just for your stew

Or to serve with some cheese sauce on toast

Have you no decency?

Have you no shame?

Have you no conscience, you cad

To rip that poor vegetable out of the earth

Away from it’s poor mom and dad?

Oh, no, don’t slay that potato!

Let us be merciful, please

Don’t boil it or fry it, don’t even freeze-dry it

Don’t slice it or flake it

For God’s sake, don’t bake it!

Don’t she’d the poor blood

Of this poor helpless spud

That’s the worst kind of thing you could do

Oh, no, don’t slay that potato

What never done nothing to you!

Why not try picking on something your size

Instead of some carrot or bean?

The peas are all trembling there in their pod

Just because you’re so vicious and mean

How would you like to be grabbed by your hair

And ruthlessly yanked from your bed

And have done to you God knows what horrible things

To be eaten with full-fiber bread?

It’s no bed of roses, this vegetable life

You’re basically stuck in the mud

You don’t get around much.

You don’t see the sights

When you’re a carrot or celery or spud

You’re helpless when somebody’s flea-bitten dog

Takes a notion to pause for relief

Then somebody picks you and cleans you and eats you

And causes you nothing but grief

There ought to be some way of saving our skins

They ought to be passing a law

Just show anybody a cute little lamb

And they’ll all stand around and go «Aw!»

Well, potatoes are ugly.

Potatoes are plain

We’re wrinkled and lumpy to boot

But give me a break, kid.

Do you mean to say

That you’ll eat us because we’re not cute?

Hoe kan je het doen?

Het is harteloos, het is wreed

Het is moord, koelbloedig, het is walgelijk

Om een ​​arme groente te verslaan, alleen voor je stoofpot

Of om te serveren met wat kaassaus op toast

Heb je geen fatsoen?

Heb je geen schaamte?

Heb je geen geweten, jij cad

Om die arme groente uit de aarde te scheuren

Weg van zijn arme mama en papa?

Oh nee, sla die aardappel niet dood!

Laten we alstublieft genadig zijn

Kook of bak het niet, zelfs niet vriesdroog

Snijd het niet in plakjes of schilfer het niet af

In godsnaam, niet bakken!

Zou ze het arme bloed niet hebben?

Van deze arme hulpeloze spud

Dat is het ergste wat je zou kunnen doen

Oh nee, sla die aardappel niet dood

Wat heeft jou nooit iets aangedaan!

Probeer eens iets in jouw maat te kiezen

In plaats van een wortel of boon?

De erwten trillen allemaal daar in hun peul

Gewoon omdat je zo gemeen en gemeen bent

Hoe zou je het vinden om door je haar gegrepen te worden?

En meedogenloos uit je bed gerukt

En je hebt gedaan God weet wat voor vreselijke dingen

Te eten met vezelrijk brood?

Het is geen bed van rozen, dit plantaardige leven

Je zit eigenlijk vast in de modder

Je komt niet veel rond.

Je ziet de bezienswaardigheden niet

Als je een wortel of bleekselderij bent

Je bent hulpeloos als iemands door een vlooien gebeten hond

Neemt een idee om te pauzeren voor opluchting

Dan pikt iemand je op, maakt je schoon en eet je op

En veroorzaakt je niets dan verdriet

Er zou een manier moeten zijn om onze huid te redden

Ze zouden een wet moeten aannemen

Laat iemand gewoon een schattig lammetje zien

En ze blijven allemaal staan ​​en zeggen «Aw!»

Nou, aardappelen zijn lelijk.

Aardappelen zijn gewoon

We zijn gerimpeld en klonterig om op te starten

Maar geef me een pauze, jongen.

Bedoel je te zeggen?

Dat je ons opeet omdat we niet schattig zijn?