The Missing You - Tom Paxton

Down the street I hear the laughter of the children at their play

In their universe the gods are gods of kindness

And I can’t help but remember, what you sometimes used to say

That we seems to have a need sometimes for blindness

All the signs were there that you were gonna go

But somehow I seemed to be the last to know

And the missing you gets harder every day

And the memories come crowding in fools' way

'Til the only thing that I know how to do

Is the missing you

Is the missing you

Now the telephone is silent, and the mailman passes by

No one comes around and I can’t really blame them

If they saw how much I miss you, how it hurts too much to cry

Well, they’re old friends, and it couldn’t help but shame them

All the signs were there that you were gonna go

But somehow I seemed to be the last to know

And the missing you gets harder every day

And the memories come crowding in fools' way

'Til the only thing that I know how to do

Is the missing you

Is the missing you

Oh, I somehow failed to notice, in the days gone by

How the world went on around me, and it never caught my eye

Now, I don’t know where I was;

I don’t know what I was trying to do

But all the time by inches, I was losing you

And the missing you gets harder every day

And the memories come crowding in fools' way

'Til the only thing that I know how to do

Is the missing you

Is the missing you

Oh, the only thing that I know how to do

Is the missing you

Is the missing you

Verderop in de straat hoor ik het gelach van de kinderen bij hun spel

In hun universum zijn de goden goden van vriendelijkheid

En ik kan het niet helpen, maar herinner me wat je soms zei

Dat we soms behoefte lijken te hebben aan blindheid

Alle tekenen waren er dat je zou gaan

Maar op de een of andere manier leek ik de laatste te zijn die het wist

En het missen van jou wordt elke dag moeilijker

En de herinneringen komen op de dwazen manier samen

Tot het enige dat ik weet hoe te doen

Is hij jou aan het missen?

Is hij jou aan het missen?

Nu is de telefoon stil en komt de postbode voorbij

Er komt niemand langs en ik kan het ze niet echt kwalijk nemen

Als ze zagen hoeveel ik je mis, hoeveel pijn het doet om te huilen

Nou, het zijn oude vrienden, en het kon niet anders dan dat ze zich schamen

Alle tekenen waren er dat je zou gaan

Maar op de een of andere manier leek ik de laatste te zijn die het wist

En het missen van jou wordt elke dag moeilijker

En de herinneringen komen op de dwazen manier samen

Tot het enige dat ik weet hoe te doen

Is hij jou aan het missen?

Is hij jou aan het missen?

Oh, ik heb het op de een of andere manier niet opgemerkt, in de voorbije dagen

Hoe de wereld om me heen verder ging, en nooit mijn aandacht trok

Nu weet ik niet waar ik was;

Ik weet niet wat ik probeerde te doen

Maar de hele tijd was ik je aan het verliezen

En het missen van jou wordt elke dag moeilijker

En de herinneringen komen op de dwazen manier samen

Tot het enige dat ik weet hoe te doen

Is hij jou aan het missen?

Is hij jou aan het missen?

Oh, het enige dat ik weet hoe te doen

Is hij jou aan het missen?

Is hij jou aan het missen?