The Iron Man - Tom Paxton

The orders came, the midnight rain

Was driving down the window pane

They rose like cattle, mess-kit rattle

Showed them green and new to battle

Out on the road, the mud knee-high

The tortured trucks were slithering by

Toward the ruptured, shattered sky

They strove.

It hardly mattered why

We find our hero in the mud

We guess the fever in his blood

We try, as he, to laugh at this

The Iron Man whom bullets

He’s right, the song has just begun

We’d never kill a man so young

He’s right, the song has just begun

We’d never kill a man so young

The sergeant, how they loathed his guts

He led them down the waggon ruts

One truck is stalled, the drivers curse

It’s either ambulance or hearse

The air grows foul, the heavy stench

Is seeping from the ancient trench

He takes his place and laughs at this

The Iron Man whom bullets miss

He’s right, no matter how they try

The song’s too young for him to die

He’s right, no matter how they try

The song’s too young for him to die

The orders came, the midnight rain

Was driving down the window pane

They rose like cattle, mess-kit rattle

Showed them green and new to battle

Winter came early to the house on the hill, frost, wind and snow

The builders looked at its unfinished frame, then turned to go

A small foundation, a pile of sand, a rusty hammer in a cold, cold hand

It wasn’t a big house that they planned, but winter came early and winter came

hard

Winter was death to the house on the hill, frost, wind and snow

Warped its timbers and cracked the foundations, then turned to go

The sketch was crumpled in a cold, cold hand.

The hammer buried in the pile of

sand

The builders' thoughts were of virgin land when winter came early and winter

came hard

Spring was puzzled by the house on the hill, last patch of snow

Gave it flowers and climbing vines, then turned to go

Small boys played on the pile of sand, plastic weapons in their eager hands

It wasn’t a big house that they planned, but winter came early and winter came

hard

The young lieutenant, new to war

Is sick upon the trench’s floor

The sergeant, how they cursed his head

Is suddenly quite cold and dead

The deafening explosions cease

The calm a cruel burlesque of peace

The whistle blows, the charge is made

The Iron Man is unafraid

He’s right, he’s young and brave and strong

Just the kind to fill a song

He’s right, he’s young and brave and strong

Just the kind to fill a song

The orders came, the midnight rain

Was driving down the window pane

They rose like cattle, mess-kit rattle

Showed them green and new to battle

Frost on the blankets of the strong boys' room

Heat for the sissies, for the prep-school pansies

Ice cold showers for the cool platoon

Once a month a card to mamma

Wipe that smile off and shine your brass

Grab your ankles and I’ll give you twenty

Drop that rifle and I’ll have your ass

Once a month a card to mamma

Play me the Taps, the quadrangle’s sleeping

Here in his rack my roommate is weeping

Someone is weeping.

I’ll be all right

Goodnight.

Goodnight

Town girls love it in the picture shows

Save the dances for the home-town ladies

Save five dollars for the one who knows

Once a month a card to mamma

Grab your ankles for the old cadets

Drop your trousers and you’ll get what’s coming

Is there more to this than you’re quite sure of?

Put it in a card to mamma

Play me the Taps, the quadrangle’s sleeping

Here in his rack my roommate is weeping

Someone is weeping.

I’ll be all right

Goodnight, goodnight!

Play me the Taps, the quadrangle’s sleeping

The whistle blows.

The charge is made

The Iron Man is unafraid

The young lieutenant screams out loud

The bullets hum like a startled crowd

The young lieutenant screams and falls

The Iron Man runs up the walls

And blows the enemy a kiss

The Iron Man whom bullets miss

He’s right, the man whom bullets miss

Is meant for something more than this

He’s right, the man whom bullets miss

Is meant for something more than this

The orders came, the midnight rain

Was driving down the window pane

They rose like cattle, mess-kit rattle

Showed them green and new to battle

Angie, from where I stand

The water breaks on the spit of sand

How does it survive?

Angie, for all I know

The sand is tired and ready to go

It’s less than alive

But you, so ready to leave.

The first trembling leaf to break loose in the Fall

Angie, so ready to fly.

Is there time to ask why?

Is there no time at all?

Or is there nothing hidden I can blame?

Angie, If Angie’s your name!

Angie, from where I stand

Your smile is so discretely planned

I’m not sure it’s there

Angie, for all I know

You’ll notice me, you’ll turn and go

You won’t even care

That’s you, so ready to leave.

The first trembling leaf to break loose in the

Fall

Angie, so ready to fly.

Is there time to ask why?

Is there no time at all?

Or is there nothing hidden I can blame?

Angie, If Angie’s your name!

Angie, I was getting along

Nothing quite right, but nothing too wrong

I didn’t know you existed

I ran my life like a safe machine

Lost myself in a safe routine

But now it’s all twisted

With my hand on the knife

For the rest of my life

Angie, from where I stand

You rise and wave an ungloved hand

You smile in the sun

Angie, you smile for him

He calls to you.

The light is dim

You break into a run

And you’re gone.

So ready to leave.

The first trembling leaf to break loose in

the Fall

Angie, so ready to fly.

Is there time to ask why?

Is there no time at all?

Or is there nothing hidden I can blame?

Angie, If Angie’s your name!

The battered fort is ours again

It only cost ten-thousand men

And when a young lieutenant dies

Some survivor has to rise

So like a humble prayer of thanks

The Iron Man goes up the ranks

The man whom bullets miss goes far

He wins a kiss and wears a star

And he’s right — a man who lives through that

Deserves a star upon his hat

He’s right — a man who lives through that

Deserves a star upon his hat

And now the nation cheers his name

The politicians play his game

He’s coaxed and shrewdly follows fate

Until he’s leader of the State

The peace grows dull, the pace too slow

At last he finds convenient foe

The Congress balks, the galleries hiss

The Iron Man whom bullets miss

But he’s right, the man whom bullets miss

Is meant for something more than this

He’s right, the Generals pat their guns

And Congress turns and Congress runs

He’s right, the nation shouts its thanks

The young men run to join the ranks

He’s right, his name is in their blood

While huddling in some foreign mud

The orders came, the midnight rain

Was driving down the window pane

They rose like cattle, mess-kit rattle

Showed them green and new to battle

Play me the Taps, the quadrangle’s sleeping

Here in his rack my roommate is weeping

Someone is weeping, I’ll be all right

Goodnight, goodnight!

De bestellingen kwamen, de middernachtregen

reed langs de ruit

Ze stonden op als vee, rammelaar van de rotzooi

Ik heb ze groen en nieuw in de strijd laten zien

Op pad, kniehoog in de modder

De gemartelde vrachtwagens glibberden voorbij

Naar de gescheurde, verbrijzelde lucht

Ze streden.

Het deed er nauwelijks toe waarom

We vinden onze held in de modder

We raden de koorts in zijn bloed aan

We proberen, net als hij, hierom te lachen

De ijzeren man die kogels

Hij heeft gelijk, het liedje is net begonnen

We zouden nog nooit een man zo jong vermoorden

Hij heeft gelijk, het liedje is net begonnen

We zouden nog nooit een man zo jong vermoorden

De sergeant, wat hadden ze een hekel aan zijn lef

Hij leidde ze door de karrensporen

Eén vrachtwagen staat vast, de chauffeurs vloeken

Het is een ambulance of een lijkwagen

De lucht wordt vuil, de zware stank

Sijpelt uit de oude loopgraaf

Hij neemt zijn plaats in en lacht hierom

De ijzeren man die kogels missen

Hij heeft gelijk, hoe ze het ook proberen

Het nummer is te jong voor hem om te sterven

Hij heeft gelijk, hoe ze het ook proberen

Het nummer is te jong voor hem om te sterven

De bestellingen kwamen, de middernachtregen

reed langs de ruit

Ze stonden op als vee, rammelaar van de rotzooi

Ik heb ze groen en nieuw in de strijd laten zien

De winter kwam vroeg in het huis op de heuvel, vorst, wind en sneeuw

De bouwers keken naar het onvoltooide frame en draaiden zich toen om

Een kleine fundering, een hoop zand, een roestige hamer in een koude, koude hand

Het was geen groot huis dat ze hadden gepland, maar de winter kwam vroeg en de winter kwam

moeilijk

De winter was de dood voor het huis op de heuvel, vorst, wind en sneeuw

Vervormde het hout en brak de fundamenten, draaide zich toen om

De schets was verfrommeld in een koude, koude hand.

De hamer begraven in de stapel van

zand

De gedachten van de bouwers waren van maagdelijk land toen de winter vroeg kwam en de winter

kwam hard

De lente was verbaasd door het huis op de heuvel, het laatste stukje sneeuw

Gaf het bloemen en klimplanten, en draaide zich om om te gaan

Kleine jongens speelden op de stapel zand, plastic wapens in hun gretige handen

Het was geen groot huis dat ze hadden gepland, maar de winter kwam vroeg en de winter kwam

moeilijk

De jonge luitenant, nieuw in de oorlog

Is ziek op de vloer van de greppel?

De sergeant, hoe ze zijn hoofd vervloekten

Is opeens behoorlijk koud en dood

De oorverdovende explosies houden op

De rust een wrede burlesque van vrede

Het fluitje klinkt, de aanklacht is gemaakt

De ijzeren man is niet bang

Hij heeft gelijk, hij is jong en dapper en sterk

Precies het soort om een ​​nummer te vullen

Hij heeft gelijk, hij is jong en dapper en sterk

Precies het soort om een ​​nummer te vullen

De bestellingen kwamen, de middernachtregen

reed langs de ruit

Ze stonden op als vee, rammelaar van de rotzooi

Ik heb ze groen en nieuw in de strijd laten zien

Vorst op de dekens van de sterke jongenskamer

Warmte voor de mietjes, voor de prep-school viooltjes

IJskoude douches voor het koele peloton

Een keer per maand een kaart voor mama

Veeg die glimlach weg en glans je koper

Pak je enkels en ik geef je twintig

Laat dat geweer vallen en ik heb je kont

Een keer per maand een kaart voor mama

Speel me de Taps, de vierhoek slaapt

Hier in zijn rek is mijn kamergenoot aan het huilen

Iemand huilt.

Het komt goed met me

Goede nacht.

Goede nacht

Stadsmeisjes zijn er dol op op de foto's

Bewaar de dansen voor de dames uit de geboortestad

Bespaar vijf dollar voor degene die het weet

Een keer per maand een kaart voor mama

Grijp je enkels voor de oude cadetten

Laat je broek vallen en je krijgt wat er komt

Zit hier meer achter dan je zeker weet?

Zet het op een kaartje voor mama

Speel me de Taps, de vierhoek slaapt

Hier in zijn rek is mijn kamergenoot aan het huilen

Iemand huilt.

Het komt goed met me

Welterusten Welterusten!

Speel me de Taps, de vierhoek slaapt

Het fluitje klinkt.

De kosten zijn gemaakt

De ijzeren man is niet bang

De jonge luitenant schreeuwt hardop

De kogels zoemen als een geschrokken menigte

De jonge luitenant schreeuwt en valt

De Iron Man rent de muren op

En blaast de vijand een kus

De ijzeren man die kogels missen

Hij heeft gelijk, de man die kogels missen

Is bedoeld voor meer dan dit

Hij heeft gelijk, de man die kogels missen

Is bedoeld voor meer dan dit

De bestellingen kwamen, de middernachtregen

reed langs de ruit

Ze stonden op als vee, rammelaar van de rotzooi

Ik heb ze groen en nieuw in de strijd laten zien

Angie, vanwaar ik sta

Het water breekt aan het spit

Hoe overleeft het?

Angie, voor zover ik weet

Het zand is moe en klaar om te gaan

Het is minder dan levend

Maar jij, zo klaar om te vertrekken.

Het eerste trillende blad dat losbreekt in de herfst

Angie, zo klaar om te vliegen.

Is er tijd om te vragen waarom?

Is er helemaal geen tijd?

Of is er niets verborgen dat ik de schuld kan geven?

Angie, als Angie jouw naam is!

Angie, vanwaar ik sta

Je glimlach is zo discreet gepland

Ik weet niet zeker of het er is

Angie, voor zover ik weet

Je zult me ​​opmerken, je zult je omdraaien en gaan

Het kan je niet eens schelen

Dat ben jij, dus klaar om te vertrekken.

Het eerste trillende blad dat losbreekt in de

Val

Angie, zo klaar om te vliegen.

Is er tijd om te vragen waarom?

Is er helemaal geen tijd?

Of is er niets verborgen dat ik de schuld kan geven?

Angie, als Angie jouw naam is!

Angie, ik kon goed met elkaar overweg

Niets helemaal goed, maar niets te fout

Ik wist niet dat je bestond

Ik rende mijn leven als een veilige machine

Mezelf verloren in een veilige routine

Maar nu is het allemaal verdraaid

Met mijn hand op het mes

Voor de rest van mijn leven

Angie, vanwaar ik sta

Je staat op en zwaait met een onbeminde hand

Je lacht in de zon

Angie, je lacht voor hem

Hij belt naar je.

Het licht is zwak

Je breekt in een run

En je bent weg.

Klaar om te vertrekken dus.

Het eerste trillende blad om in los te breken

de val

Angie, zo klaar om te vliegen.

Is er tijd om te vragen waarom?

Is er helemaal geen tijd?

Of is er niets verborgen dat ik de schuld kan geven?

Angie, als Angie jouw naam is!

Het gehavende fort is weer van ons

Het kostte maar tienduizend man

En wanneer een jonge luitenant sterft

Een overlevende moet opstaan

Dus als een nederig dankgebed

The Iron Man stijgt in de gelederen

De man die kogels missen gaat ver

Hij wint een kus en draagt ​​een ster

En hij heeft gelijk — een man die daar doorheen leeft

Verdient een ster op zijn hoed

Hij heeft gelijk — een man die daar doorheen leeft

Verdient een ster op zijn hoed

En nu juicht de natie zijn naam toe

De politici spelen zijn spel

Hij is overgehaald en volgt slim het lot

Tot hij de leider van de staat is

De rust wordt saai, het tempo te langzaam

Eindelijk vindt hij een geschikte vijand

Het congres hapert, de galerijen sissen

De ijzeren man die kogels missen

Maar hij heeft gelijk, de man die kogels missen

Is bedoeld voor meer dan dit

Hij heeft gelijk, de generaals kloppen op hun geweren

En het congres draait en het congres rent

Hij heeft gelijk, de natie schreeuwt haar dank

De jonge mannen rennen om zich bij de gelederen te voegen

Hij heeft gelijk, zijn naam zit in hun bloed

Terwijl we ineengedoken in wat buitenlandse modder zitten

De bestellingen kwamen, de middernachtregen

reed langs de ruit

Ze stonden op als vee, rammelaar van de rotzooi

Ik heb ze groen en nieuw in de strijd laten zien

Speel me de Taps, de vierhoek slaapt

Hier in zijn rek is mijn kamergenoot aan het huilen

Iemand huilt, het komt goed met me

Welterusten Welterusten!