Talking Pop Art - Tom Paxton

Well I went out for a walk last week,

I passed a shop they call a boutique.

Fancy Dresses of every size, fancy wigs to pop your eyes.

Bracelets, diamond rings, stuff for women too.

Well I didn’t want to see no more,

I slipped inside the grocery store.

I took down a can of beans, I pulled a dollar out of my jeans.

A fella said «Hold it, that’ll be three hundred dollars»

Well a feather could’ve knocked me down,

I mean, I knew this was a high priced town.

But this was getting hard to take, I said «What the hell do you get for steak?»

He looked surprised, said «It isn’t just a can of beans, It’s a work of art»

Now I see what the poor man means,

He’s proud of that little can of beans.

I didn’t hear what else he said, I had my eyes on a loaf of bread.

«White bread four-hundred dollars;

Three for a thousand»

Well just about then a crowd came in,

And pickin’s must’ve been pretty slim.

Because in just a minute, or three, or four,

They’d cleaned out that whole grocery store.

They bought brooms,

Fought over watermelons,

One fella put down a pickle.

Said «I don’t know much about art,

But I know what I like»

Well as I stood there wonderin' why,

Two little fellas came cruising by.

Little tight suits, little black ties,

One of them looked at me and said «My how rustic, I bid a thousand»

I said «I beg your pardon»

«It speaks, I bid five thousand»

So here I stand in a Superman suit,

And everybody says I’m cute.

I tried to tell them but they would not see,

So they hang their hats and coats on me.

Well a job’s a job.

Still if I had my preference, I’d rather be Batman

Nou, ik ben vorige week gaan wandelen,

Ik passeerde een winkel die ze een boetiek noemen.

Fancy jurken van elke maat, fancy pruiken om je ogen uit te laten springen.

Armbanden, diamanten ringen, ook spullen voor vrouwen.

Nou, ik wilde niet meer zien,

Ik glipte de supermarkt binnen.

Ik haalde een blik bonen naar beneden, ik trok een dollar uit mijn spijkerbroek.

Een man zei: "Wacht even, dat is driehonderd dollar"

Nou, een veer had me kunnen neerhalen,

Ik bedoel, ik wist dat dit een dure stad was.

Maar dit begon moeilijk te worden, ik zei: "Wat krijg je in godsnaam voor biefstuk?"

Hij keek verbaasd en zei: «Het is niet zomaar een blik bonen, het is een kunstwerk»

Nu zie ik wat de arme man bedoelt,

Hij is trots op dat blikje bonen.

Ik hoorde niet wat hij nog meer zei, ik had mijn ogen op een brood gericht.

«Witbrood vierhonderd dollar;

Drie voor duizend»

Nou, ongeveer toen kwam er een menigte binnen,

En de pickin's moeten behoorlijk slank zijn geweest.

Omdat in slechts een minuut, of drie of vier,

Ze hadden die hele supermarkt leeggeruimd.

Ze kochten bezems,

Gevochten om watermeloenen,

Een man zette een augurk neer.

Zei: "Ik weet niet veel van kunst,

Maar ik weet wat ik leuk vind»

Nou terwijl ik daar stond en me afvroeg waarom,

Er kwamen twee kleine jongens voorbij cruisen.

Kleine strakke pakken, kleine zwarte stropdassen,

Een van hen keek me aan en zei: "Mijn hoe rustiek, ik bied duizend"

Ik zei "sorry"

"Het spreekt, ik bied vijfduizend"

Dus hier sta ik in een Superman-pak,

En iedereen zegt dat ik schattig ben.

Ik probeerde het ze te vertellen, maar ze wilden het niet zien,

Dus hangen ze hun hoeden en jassen aan mij.

Nou, een baan is een baan.

Maar als ik mijn voorkeur had, zou ik liever Batman zijn