Retrospective - Tom Paxton

Now, when the paint was dry

And the colours set

It was painful yet

To an honest eye

Here, where the walls were hung

With the sweat of years

The familiar fears

Since the hands were young

Now, in a battered chair

With his tea gone cold

And his hands grown old

He will sit and stare

Here, where his life is hung

With the blood in view

There’s been nothing new

Since the hands were young

Schoolboys laugh in the streets below

Laughter cruel as the long ago

Fingers point through the bitter years

And the bitter tears

Now, when the paint was dry

And the die was cast

It was clear at last

It was all a lie

Red never left his hand

And the blue was wrong

With a green too strong

Never what he planned

Now, in a rumpled bed

With a night to kill

He’ll be painting still

If he isn’t dead

Now, he can only stare

As the old dream falls

At the mocking walls

And the walls are bare

Nu, toen de verf droog was

En de kleuren gezet

Het was nog pijnlijk

Om eerlijk te zijn

Hier, waar de muren hingen

Met het zweet van de jaren

De bekende angsten

Omdat de handen jong waren

Nu, in een gehavende stoel

Met zijn thee koud geworden

En zijn handen werden oud

Hij zal zitten en staren

Hier, waar zijn leven is opgehangen

Met het bloed in zicht

Er is niets nieuws geweest

Omdat de handen jong waren

Schooljongens lachen in de straten beneden

Wreed lachen als lang geleden

Vingers wijzen door de bittere jaren

En de bittere tranen

Nu, toen de verf droog was

En de teerling was geworpen

Het was eindelijk duidelijk

Het was allemaal een leugen

Rood heeft zijn hand nooit verlaten

En de blauwe was fout

Met een groen te sterk

Nooit wat hij van plan was

Nu, in een verkreukeld bed

Met een nacht om te doden

Hij zal nog steeds schilderen

Als hij niet dood is

Nu kan hij alleen maar staren

Als de oude droom valt

Aan de spotmuren

En de muren zijn kaal