Don't Slay That Potato - Tom Paxton

How can you do it?

It’s heartless, it’s cruel.

It’s murder, cold-blooded, it’s gross.

To slay a poor vegetable just for your stew

Or to serve with some cheese sauce on toast.

Have you no decency?

Have you no shame?

Have you no conscience, you cad,

To rip that poor vegetable out of the earth

Away from it’s poor mom and dad?

Chorus:

Oh, no, don’t slay that potato!

Let us be merciful, please.

Don’t boil it or fry it, don’t even freeze-dry it.

Don’t slice it or flake it.

For God’s sake, don’t bake it!

Don’t she’d the poor blood

Of this poor helpless spud.

That’s the worst kind of thing you could do.

Oh, no, don’t slay that potato

What never done nothing to you!

Why not try picking on something your size

Instead of some carrot or bean?

The peas are all trembling there in their pod

Just because you’re so vicious and mean.

How would you like to be grabbed by your hair

And ruthlessly yanked from your bed

And have done to you God knows what horrible things,

To be eaten with full-fiber bread?

It’s no bed of roses, this vegetable life.

You’re basically stuck in the mud.

You don’t get around much.

You don’t see the sights

When you’re a carrot or celery or spud.

You’re helpless when somebody’s flea-bitten dog

Takes a notion to pause for relief.

Then somebody picks you and cleans you and eats you

And causes you nothing but grief.

There ought to be some way of saving our skins.

They ought to be passing a law.

Just show anybody a cute little lamb

And they’ll all stand around and go «Aw!»

Well, potatoes are ugly.

Potatoes are plain.

We’re wrinkled and lumpy to boot.

But give me a break, kid.

Do you mean to say

That you’ll eat us because we’re not cute?

(Chorus

Hoe kan je het doen?

Het is harteloos, het is wreed.

Het is moord, koelbloedig, het is walgelijk.

Om een ​​arme groente te verslaan, alleen voor je stoofpot

Of om te serveren met wat kaassaus op toast.

Heb je geen fatsoen?

Heb je geen schaamte?

Heb je geen geweten, klootzak,

Om die arme groente uit de aarde te scheuren

Weg van zijn arme mama en papa?

Refrein:

Oh nee, sla die aardappel niet dood!

Laten we alstublieft genadig zijn.

Kook of bak het niet, vries het zelfs niet in.

Snijd het niet in plakjes of schilfer het niet af.

In godsnaam, niet bakken!

Zou ze het arme bloed niet hebben?

Van deze arme, hulpeloze spuug.

Dat is het ergste wat je kunt doen.

Oh nee, sla die aardappel niet dood

Wat heeft jou nooit iets aangedaan!

Probeer eens iets in jouw maat te kiezen

In plaats van een wortel of boon?

De erwten trillen allemaal daar in hun peul

Gewoon omdat je zo gemeen en gemeen bent.

Hoe zou je het vinden om door je haar gegrepen te worden?

En meedogenloos uit je bed gerukt

En je hebt aangedaan, God weet wat voor vreselijke dingen,

Te eten met vezelrijk brood?

Het is geen bed van rozen, dit plantaardige leven.

Je zit eigenlijk vast in de modder.

Je komt niet veel rond.

Je ziet de bezienswaardigheden niet

Als je een wortel of selderij of pud bent.

Je bent hulpeloos als iemands door vlooien gebeten hond

Neemt een idee om te pauzeren voor opluchting.

Dan pikt iemand je op, maakt je schoon en eet je op

En bezorgt je niets dan verdriet.

Er zou een manier moeten zijn om onze huid te redden.

Ze zouden een wet moeten aannemen.

Laat iemand gewoon een schattig lammetje zien

En ze blijven allemaal staan ​​en zeggen «Aw!»

Nou, aardappelen zijn lelijk.

Aardappelen zijn gewoon.

We zijn gerimpeld en klonterig om op te starten.

Maar geef me een pauze, jongen.

Bedoel je te zeggen?

Dat je ons opeet omdat we niet schattig zijn?

(Refrein