The Big Sleep - Toh Kay

Why do you cry when you know how the story ends?

How can you laugh when you know that it hurts your friends?

We’ve all been there once, but you never left

This is me coming back to get you out to say goodbye, to make amends

I’m not leaving this place

Unless I’m leaving with you

'Cause you’re the only person with a half decent heart here

And I know you will put it to use

Until it’s gone, gone, gone

Gone, gone, gone

Gone, gone, gone, gone, gone, yeah

Na, na, na…

And as you close your eyes for the big sleep

I hope you think of me, yeah

Na, na, na…

And if you go, I’ll be gone

And you’ll be left alone to live your life, as you please

But someday you’ll agree that I was always meant for you

You were always meant for me and you will see… that you’re impossible

You’re impossible

You’re impossible

You’re impossible

Me and Mr. Dylan on the ride home

We had a heart-to-heart about lifee

But neither him or me could decide for ourselves if we wanted to outlive that

night

Like two children on the playground of the unconfessed souls

Abandoned by our mothers and our lovers and our foes

If only we were brave enough to live the lives we stole

What a wonderful world this could be!

Na, na, na…

And as you close your eyes for the big sleep

I hope you think of me, yeah

Na, na, na…

And if you go, I’ll be gone

And you’ll be left alone to live your life, as you please

But someday you’ll agree that I was always meant for you

You were always meant for me and you will see… that you’re impossible

You’re impossible

You’re impossible

You’re impossible

So, how many more examples until we break?

So how many sacrifices must we make?

Because we’ve all been there once before

And it looks like we’ve returned once more

So is this the beginning or the end?

The last two soldiers on the battlefield

Survivors of the war

They aim at one another while their mothers beg the lord

«If you’re listening, I’m missing him

So somehow bring him home

How did it come to this?»

So the soldiers lift their rifles

And they’re aiming at the head

They think of their first love before they take their final breaths

And somewhere in the distance they hear something someone said…

«How did it come to this?»

And as you close your eyes for the big sleep

I hope you think of me, yeah

Na, na, na…

And as you close your eyes for the big sleep

I hope you think of me, yeah

Na, na, na…

Waarom huil je als je weet hoe het verhaal afloopt?

Hoe kun je lachen als je weet dat het je vrienden pijn doet?

We zijn er allemaal een keer geweest, maar je bent nooit weggegaan

Dit ben ik die terugkom om je eruit te halen om afscheid te nemen, om het goed te maken

Ik verlaat deze plek niet

Tenzij ik met jou wegga

Omdat jij de enige persoon bent met een half fatsoenlijk hart hier

En ik weet dat je het gaat gebruiken

Tot het weg is, weg, weg

Weg weg weg

Weg, weg, weg, weg, weg, yeah

Nee, nee, nee...

En als je je ogen sluit voor de grote slaap

Ik hoop dat je aan me denkt, yeah

Nee, nee, nee...

En als jij gaat, ben ik weg

En je wordt alleen gelaten om je leven te leven zoals je wilt

Maar op een dag zul je het ermee eens zijn dat ik altijd voor jou bedoeld was

Je was altijd voor mij bedoeld en je zult zien... dat je onmogelijk bent

Je bent onmogelijk

Je bent onmogelijk

Je bent onmogelijk

Ik en meneer Dylan op de rit naar huis

We hadden een hart tot hart over het leven

Maar noch hij, noch ik konden zelf beslissen of we dat wilden overleven

nacht

Als twee kinderen op de speelplaats van de onbeleden zielen

In de steek gelaten door onze moeders en onze geliefden en onze vijanden

Als we maar dapper genoeg waren om het leven te leiden dat we hebben gestolen

Wat een wondere wereld zou dit kunnen zijn!

Nee, nee, nee...

En als je je ogen sluit voor de grote slaap

Ik hoop dat je aan me denkt, yeah

Nee, nee, nee...

En als jij gaat, ben ik weg

En je wordt alleen gelaten om je leven te leven zoals je wilt

Maar op een dag zul je het ermee eens zijn dat ik altijd voor jou bedoeld was

Je was altijd voor mij bedoeld en je zult zien... dat je onmogelijk bent

Je bent onmogelijk

Je bent onmogelijk

Je bent onmogelijk

Dus, hoeveel meer voorbeelden tot we breken?

Dus hoeveel offers moeten we maken?

Omdat we er allemaal al eens eerder zijn geweest

En het lijkt erop dat we nog een keer zijn teruggekeerd

Is dit het begin of het einde?

De laatste twee soldaten op het slagveld

Overlevenden van de oorlog

Ze richten op elkaar terwijl hun moeders de heer smeken

«Als je luistert, ik mis hem

Dus breng hem op de een of andere manier naar huis

Hoe is het zo ver gekomen?"

Dus de soldaten heffen hun geweren op

En ze richten op het hoofd

Ze denken aan hun eerste liefde voordat ze hun laatste adem uitblazen

En ergens in de verte horen ze iets dat iemand zei...

"Hoe is het zo ver gekomen?"

En als je je ogen sluit voor de grote slaap

Ik hoop dat je aan me denkt, yeah

Nee, nee, nee...

En als je je ogen sluit voor de grote slaap

Ik hoop dat je aan me denkt, yeah

Nee, nee, nee...