Fallen From Grace - To-Mera

Anxiety embraced my days again

Trapped by your voice I’ve lost all my strength

So close and still so distant

How can I live this lie for you?

Though I might have been lost for a while

I see clearer than ever now

'Cause I’d speak but there’s just nothing more to say

Words never sounded so in vain

You’re chasing dreams only meant to break

Burying yesterday’s mistakes

For you it’s all the same

Never known to doubt just to obey

Inside four walls — safe never mind the chains

To break free is to lose your possesion

It’s so much easier to live each other’s delusions

'Cause I’d speak but there’s just nothing more to say

Words never sounded so in vain

You’re chasing dreams only meant to break

Burying yesterday’s mistakes

Delusions outdated

Failures unaided

So afraid of changes

We’ll fall again

There’s no denying that your words warmed me up inside

When I lay awake at night, in the darkness that just grew far too dark

But then if you had lied that everything was all right —

I never would have thought to fear the dark

There’s just nowhere to progress from here

Your inept conviction slowly wears me away

So lost inside the might of our horrid past oh so glorified…

Lost inside stale fables of men

Made to terrify, control and bride

Our hearts — filled with love

Hands covered in pagans' blood

Oh when’ll we take the fall?

For all that’s been

So we can rise with meaning newly found

Inside our own hearts

Angst omarmde mijn dagen weer

Gevangen door je stem ben ik al mijn kracht kwijt

Zo dichtbij en toch zo ver weg

Hoe kan ik deze leugen voor je naleven?

Hoewel ik misschien een tijdje verdwaald was

Ik zie nu duidelijker dan ooit

Omdat ik zou praten, maar er is gewoon niets meer te zeggen

Woorden klonken nog nooit zo tevergeefs

Je jaagt dromen na die alleen bedoeld zijn om te breken

De fouten van gisteren begraven

Voor jou is het allemaal hetzelfde

Nooit bekend om te twijfelen, gewoon om te gehoorzamen

Binnen vier muren - veilig, laat staan ​​de kettingen

Loskomen is je bezit verliezen

Het is zo veel gemakkelijker om met elkaars waanvoorstellingen te leven

Omdat ik zou praten, maar er is gewoon niets meer te zeggen

Woorden klonken nog nooit zo tevergeefs

Je jaagt dromen na die alleen bedoeld zijn om te breken

De fouten van gisteren begraven

Waanideeën achterhaald

mislukkingen zonder hulp

Dus bang voor veranderingen

We zullen weer vallen

Het valt niet te ontkennen dat je woorden me van binnen hebben opgewarmd

Toen ik 's nachts wakker lag, in de duisternis die gewoon veel te donker werd

Maar als je had gelogen dat alles in orde was...

Ik had nooit gedacht dat ik bang zou zijn voor het donker

Vanaf hier kun je gewoon nergens verder komen

Je onbeholpen overtuiging sleurt me langzaam weg

Zo verloren in de macht van ons afschuwelijke verleden oh zo verheerlijkt...

Verloren in oude fabels van mannen

Gemaakt om angst aan te jagen, te beheersen en te bruid

Ons hart — gevuld met liefde

Handen bedekt met heidens bloed

Oh wanneer nemen we de herfst?

Voor alles wat is geweest

Zodat we kunnen opstaan ​​met nieuw gevonden betekenis

In ons eigen hart