Жизнь — игра - Тимати, Дмитрий Климашенко

Небо затянули плотно тучи холодно сегодня, хоть бы лучик.

Согрев, пробежал в моё окно, но на улице пасмурно и темно.

Допиваю вино, беру мобильный, вижу смс от своей любимой.

Она пишет: «Милый, я так скучаю я без тебя, здесь одна погибаю».

Это моя вина, она там одна, а я на гастролях, между нами стена.

Из моего окна вижу Крещатник сотни огней.

Я устал, хватит!

Мысли о ней.

Да, пошло всё к чёрту!

К чёрту гастроли, концерты, работу!

Я не могу жить без неё, жди, скоро буду, солнце моё.

Быстро из номера вниз по лестнице, через ресенпшн, я на улице.

Там давно лимузин меня ждёт, нет, не на концерт, а в аэропорт.

Директор рвёт телефона динамики, организаторы мечутся в панике,

Я сажусь на рейс Киев-Москва, похоже, что Тимати сошёл с ума.

Припев:

Я больше не могу, с тобою быть хочу, скажи мне, чья вина, я один и ты одна.

К тебе опять лечу воплотить свою мечту, но жизнь играет в игру, не обмануть нам

судьбу.

Жизнь-игра, моя игра.

Жизнь-игра, моя игра.

Три с половиной часа без сна я прилетаю, в Москве зима.

По дороге в машине смотрю на кольцо сейчас подарю, и женюсь, и всё.

Свадьбу сыграем через три недели в разгар сезона в Куршавеле,

Лето в Монте-Карло, Сан Тропе всё это крутилось в голове.

Я плыл по ночной Москве прямо к тебе, сквозь хлопья снега в пустоте,

Сквозь сотни блоков спальных районов, по дороге взял букет белых пионов.

Белый — твой любимый цвет, «да» — твой ответ.

Я просто зайду и скажу «Привет», нет, я вбегу, закричу «Сюрприз».

А ты завизжишь, побежишь ко мне вниз, всё, остановись, шофёр, домой.

Три часа ночи ты сам не свой, со мной всё нормально, я иду домой сделать её

своей женой.

Белый мерседес стоит у дома рядом чёрный бумер незнакомый.

Whose?

Самое главное, что она сейчас дома, а этот бумер, наверно, её знакомой.

Подхожу, вставляю ключ в замок дверь открыта, что за странный звук?

Полумрак, вокруг свечи, благовония, я теряю дар речи.

Она не готовилась к этой встрече не знала, что я буду в этот вечер.

В голове мелькают сотни картинок и вдруг я вижу пару чужих ботинок.

Резко очень сильно сжимает желудок я достаю ствол: «Держись, ублюдок!»

Как она могла?

Ну, держись, ублюдок.

Припев:

Я больше не могу, с тобою быть хочу, скажи мне, чья вина, я один и ты одна.

К тебе опять лечу воплотить свою мечту, но жизнь играет в игру, не обмануть нам

судьбу.

Жизнь-игра, моя игра.

Жизнь-игра, моя игра.

Дальше тихо крадусь по лестнице, моя сталь готова к действию.

Этот коридор приведёт меня к бедствию, пох*й на всё, я хочу видеть бестию.

Спальна, кровать, на ней моя чика, сверху на нём стонет дико.

Я захожу прямо без стука: «Танго втроём станцуем, сука?»

Ты предала меня, грязная шлюха, два патрона ей пряо в брюхо,

Дальше хватаю его прямо за ухо: «Ты знал, чья она?!

Получи опелуху».

Он упал, сразу заныл, чтобы я его отпустил.

«Я её тренер!»

— он молил на коленях — «Не убивай, у меня день рождение!»

А, день рождение, так чтож ты молчал, отмечаете, что не позвал?

Ладно, получи мой подарок, он здесь сталь и порох, гремучая смесь.

Открой-ка рот, закрой глаза, пора тебе на небеса.

«Господи Боже да чтож я наделал?

Что творил я сам не ведал.

Сто лет теперь

гореть в аду»

Я шептал, находясь в бреду.

Медленно опустился на пол с ней на руках,

и заплакал,

Одел ей кольцо, целовал руки-ноги, взвод ОМОНА уже был на пороге.

Мгновенная мысль: «Зачем дальше жить?

Мне незачем, не с кем, кого мне любить?

Зачем мне быть?

Куда мне плыть?

Надеюсь мои люди мне смогут простить.

Припев:

Я больше не могу, с тобою быть хочу, скажи мне, чья вина, я один и ты одна.

К тебе опять лечу воплотить свою мечту, но жизнь играет в игру, не обмануть нам

судьбу.

Жизнь-игра, моя игра.

Жизнь-игра, моя игра.

De lucht was bedekt met dichte wolken, het is koud vandaag, zelfs een straal.

Na het opwarmen rende hij door mijn raam, maar het was bewolkt en donker buiten.

Ik drink mijn wijn op, pak mijn mobiel, ik zie een sms van mijn geliefde.

Ze schrijft: "Schat, ik mis je zo erg, ik ga hier alleen dood."

Het is mijn schuld, ze is daar alleen, en ik ben op tournee, er staat een muur tussen ons.

Vanuit mijn raam zie ik honderden lichten op Kreschatnik.

Ik ben moe, dat is genoeg!

Gedachten over haar.

Ja, alles ging naar de hel!

Naar de hel met rondleidingen, concerten, werk!

Ik kan niet zonder haar leven, wacht, ik ben er zo, mijn zon.

Snel vanuit de kamer de trap af, via de receptie, sta ik op straat.

Daar staat al een hele tijd een limousine op me te wachten, nee, niet naar een concert, maar naar het vliegveld.

De directeur maakt de luidspreker kapot, de organisatoren rennen in paniek rond,

Ik stap aan boord van de vlucht Kiev-Moskou, het lijkt erop dat Timati gek is geworden.

Refrein:

Ik kan er niet meer tegen, ik wil bij je zijn, vertel me wiens schuld het is, ik ben alleen en jij bent alleen.

Ik vlieg weer naar je toe om mijn droom waar te maken, maar het leven speelt een spel, we kunnen niet bedriegen

het lot.

Het leven is een spel, mijn spel.

Het leven is een spel, mijn spel.

Drie en een half uur zonder slaap kom ik aan, het is winter in Moskou.

Onderweg in de auto kijk ik naar de ring, nu zal ik hem geven, en ik ga trouwen, en dat is alles.

We spelen over drie weken een bruiloft op het hoogtepunt van het seizoen in Courchevel,

Zomer in Monte Carlo, Saint Tropez, dit alles spookte door mijn hoofd.

Ik zweefde 's nachts door Moskou recht naar jou toe, door sneeuwvlokken in de leegte,

Door honderden blokken slaapvertrekken nam ik onderweg een boeket witte pioenrozen.

Wit is je favoriete kleur, ja is je antwoord.

Ik ga gewoon naar binnen en zeg "Hallo", nee, ik ren naar binnen en roep "Verrassing".

En je gilt, ren naar me toe, dat is het, stop, chauffeur, ga naar huis.

Drie uur 's ochtends ben je jezelf niet, alles is goed met mij, ik ga naar huis om het te maken

door zijn vrouw.

Een witte Mercedes staat bij het huis naast een onbekende zwarte boomer.

Van wie?

Het belangrijkste is dat ze nu thuis is, en deze boomer is waarschijnlijk haar vriend.

Ik ga naar boven, steek de sleutel in het slot, de deur staat open, wat is dit voor een vreemd geluid?

Schemering, rond de kaarsen, wierook, ik ben sprakeloos.

Ze bereidde zich niet voor op deze ontmoeting, ze wist niet dat ik die avond zou zijn.

Honderden foto's flitsen door mijn hoofd en ineens zie ik een paar schoenen van iemand anders.

Scherpe, zeer sterke druk op de maag, ik haal het vat eruit: "Wacht even, klootzak!"

Hoe kon ze?

Nou, wacht even, klootzak.

Refrein:

Ik kan er niet meer tegen, ik wil bij je zijn, vertel me wiens schuld het is, ik ben alleen en jij bent alleen.

Ik vlieg weer naar je toe om mijn droom waar te maken, maar het leven speelt een spel, we kunnen niet bedriegen

het lot.

Het leven is een spel, mijn spel.

Het leven is een spel, mijn spel.

Dan sluip ik stilletjes de trap op, mijn staal is klaar voor actie.

Deze gang zal me naar een ramp leiden, fuck it, ik wil het beest zien.

Slaapkamer, bed, mijn chika staat erop, wild kreunend er bovenop.

Zonder kloppen loop ik naar binnen: "Laten we samen de tango dansen, teef?"

Je hebt me verraden, vieze hoer, twee kogels in haar buik,

Dan pak ik hem bij zijn oor: “Wist je van wie ze is?!

Word kwaad."

Hij viel, jankte meteen zodat ik hem losliet.

"Ik ben haar coach!"

- smeekte hij op zijn knieën - "Niet doden, het is mijn verjaardag!"

Ah, verjaardag, dus waarom was je stil, merk je dat je niet hebt gebeld?

Oké, pak mijn cadeau, het is hier staal en buskruit, een explosief mengsel.

Open je mond, sluit je ogen, het is tijd dat je naar de hemel gaat.

“Here God, wat heb ik gedaan?

Wat ik aan het doen was, wist ik niet.

Nu honderd jaar

branden in de hel"

fluisterde ik, ijlend.

Zakte langzaam op de grond met haar in zijn armen,

en huilde

Hij deed haar een ring om, kuste haar handen en voeten, een peloton OMON stond al op de drempel.

Onmiddellijke gedachte: “Waarom blijven leven?

Ik heb geen behoefte, niemand, van wie moet ik houden?

Waarom zou ik zijn?

Waar moet ik zeilen?

Ik hoop dat mijn mensen me kunnen vergeven.

Refrein:

Ik kan er niet meer tegen, ik wil bij je zijn, vertel me wiens schuld het is, ik ben alleen en jij bent alleen.

Ik vlieg weer naar je toe om mijn droom waar te maken, maar het leven speelt een spel, we kunnen niet bedriegen

het lot.

Het leven is een spel, mijn spel.

Het leven is een spel, mijn spel.