Hels Vite - Thyrfing

Ärren som skimrar i glödande rött belyser

Vårt samvetes pina och kval

När sårens svett har torkat ur jord

Tynar den börda som sinnet har tyngt

Bort i en osande, dödslik stank

I det bråddjup där guld har försakats

Det köttsliga skal som rasar i virvlar

I en avgrund att skriva vår sista epilog

Av skammen, så länge de tärts

Nu störtas den värsta av plågor

I världsalltets ättestupa

Ur tiden, mot lindring och nåd

Ett aktat slut för de nu utlevade

Vid hemsökta klippors gapande svalg

Ett vördat slut för de lidande

Väntar vid fullbordad gryning

Aldrig mer ska frånfällets klinga

Vaktas av deras febriga blod

Ej mer stungen av bitande stål

Och lämnad vind för våg

Lyd, du skälvande kreatur

Med kaos i rygg du ingenting räds

Mot förgängelse du vaggas i slumrande takt

Med min dolk i din rygg, omfamna ditt fördärv

Av skammen, så länge de tärts

Nu störtas den värsta av plågor

I världsalltets ättestupa

Ur tiden, mot lindring och nåd

De littekens die glinsteren in gloeiend rood lichten op

De pijn en angst van ons geweten

Als het zweet van de wonden uit de grond is opgedroogd

Vervaagt de last die de geest heeft gewogen

Weg in een vieze, dodelijke stank

In de afgrond waar goud is verlaten

Het vleselijke omhulsel dat in draaikolken woedt

In een afgrond om onze laatste epiloog te schrijven

Jammer, zolang ze maar geteerd zijn

Nu wordt het ergste geplaagd door kwellingen

In de genealogie van het universum

Uit de tijd, naar opluchting en genade

Een gerespecteerd einde voor degenen die nu leven

Bij de gapende keel van spookachtige rotsen

Een gerespecteerd einde voor het lijden

Wachten tot de dageraad is voltooid

Nooit meer mag het mes van de druppel

Bewaakt door hun koortsig bloed

Niet meer gestoken door staal te bijten

En linkse wind voor golf

Geluid, jij bevend beest

Met chaos in je rug ben je nergens bang voor

Op weg naar de ondergang word je in een sluimerend tempo opgeschrikt

Met mijn dolk in je rug, omarm je ondergang

Jammer, zolang ze maar geteerd zijn

Nu wordt het ergste geplaagd door kwellingen

In de genealogie van het universum

Uit de tijd, naar opluchting en genade