The Slumber of Yesteryears - Thyrfing

Yesterday never died — it just went into hiding

It lies slumbering at the bottom of a deep, dark lake

Hidden in the woods of my time

There was no path to follow, but I found my way

I had been lost for long

Forlorn in the woods I knew so well

I didn’t quite know what I was looking for

But still I found it — or did it find me?

I couldn’t see a way to this place

But from where I stand now I can see it all.

I can see how bright the stars shine at night.

I can see how the sun wakes life from it’s slumber

And I see how the snow cradles it back to sleep again.

I see my way back home but I never want to leave this place.

Gisteren is nooit gestorven — hij is gewoon ondergedoken

Het ligt te sluimeren op de bodem van een diep, donker meer

Verborgen in de bossen van mijn tijd

Er was geen pad om te volgen, maar ik vond mijn weg

Ik was al lang de weg kwijt

Verloren in het bos kende ik zo goed

Ik wist niet goed waarnaar ik op zoek was

Maar toch heb ik het gevonden - of heeft het mij gevonden?

Ik kon geen weg naar deze plek vinden

Maar vanaf waar ik nu sta, kan ik het allemaal zien.

Ik kan zien hoe helder de sterren 's nachts schijnen.

Ik kan zien hoe de zon het leven uit zijn slaap wekt

En ik zie hoe de sneeuw hem weer in slaap wiegt.

Ik zie mijn weg terug naar huis, maar ik wil hier nooit meer weg.