Mot Helgrind - Thyrfing

En dag ska jag söndra

Och skingra deras själar i eld

En dag ska jag härska

Och lämna som kött på markens gräs

När svedande lågor dragit förbi

Jag stå levande på askan

Betvingande varje ömsint tanke

Markens törst skall släckas av blod

Mot Helgrind i öst de vandrar på led

Utför jordens rand de stupar

Må den farled som mynnar i slutligt fördärv

Bli sist ut i den usla flockens färd

Ovan stoft, ovan jord, ovan rike av död

Mitt stridsrus mot världsträdet spirar

När vårt vrak i haven nu sänkas

Skall allt rämna och allt skall förgås

Vi skall alla den hamn lämna

Där vi av salta vindar pinats

Alla ska bryta den våg

Som närt själens bränningar

Då man tro på ljus och ande

Tror jag på vinter och fejd

Stackars ensamma väsen

I en värld utan skönhet

Op een dag zal ik splitsen

En verstrooi hun zielen in vuur

Op een dag zal ik heersen

En laat als vlees op het gras van de grond

Toen verschroeiende vlammen voorbijgingen

Ik sta levend op de as

Onderworpen aan elke tedere gedachte

De dorst van de aarde moet worden gelest met bloed

Naar Helgrind in het oosten lopen ze op een pad

Voer de rand van de aarde uit waarop ze vallen

Moge de vaargeul die uitmondt in een definitieve ondergang

Wees de laatste op de reis van de ellendige kudde

Boven stof, boven aarde, boven het rijk van de dood

Mijn oorlogsroes tegen de wereldboom ontkiemt

Wanneer ons wrak in de oceanen nu gezonken is

Alles zal barsten en alles zal vergaan

We moeten allemaal die haven verlaten

Waar we werden gekweld door zilte wind

Iedereen zou die golf moeten doorbreken

Die de brandwonden van de ziel voedde

Dan gelooft men in licht en geest

Ik geloof in de winter en vete

Arm eenzaam wezen

In een wereld zonder schoonheid