Urkraft - Thyrfing

En starkande kansla som haller anden vid liv

Som overlever nornornas alla nycker

En kraft som segrar over alla fiender

Den slumrar i dina blodsband, men finns dar kvar

Ett naturens vasen, sjalens barande stomme

En fornimmelse fran forr, i arv fran vara forfader

En ymnigt strommande styrka, lika gammal som tiden sjalv

En ododlig energi, som i naturen frodas

I varje levande fors och sjo, i varje maktig ek och reslig gran

Stilla den andas, lugnt och starkt

Men ett vaket sinne ser och hor, hur den vacker sjalaminnen

I glomska den ligger, men ger givmilt nar du ar redo att ta emot

Redo att vacka din ande till liv

Dess kalla ar outsinlig, evig och oppen at alla som bar den inom sig

Lat den ej for evigt sova!

Kann dess aterkomst, likt nagot som saknats

En del av den du ar, ett kall fran ditt blod

Kann ditt arv, och hur nordens sjal flyter genom dina adror

Ett fatal ar vi som urkraften minnes

Evigt styrkta av en flamma som aldrig slocknar

Varlden ar holjd i morker

Men nordstjarnan leder oss till slaget pa Vigrids slatt

Een versterkende kanselarij die de geest levend houdt

Wie overleeft alle grillen van de heksen

Een kracht die over alle vijanden triomfeert

Het sluimert in je bloedbaan, maar is er nog steeds

Een vaas van de natuur, het draagframe van de shawl

Een gevoel uit het verleden, geërfd van onze voorouder

Een overvloedige stromende kracht, zo oud als de tijd zelf

Een onsterfelijke energie, die gedijt in de natuur

In elke levende stroomversnelling en meer, in elke machtige eik en hoge spar

Stil ademt het, kalm en sterk

Maar een wakkere geest ziet en hoort, hoe de mooie sjaal herinneringen

In de vergetelheid ligt het, maar geeft genereus wanneer je klaar bent om te ontvangen

Klaar om je geest tot leven te brengen

Zijn kou is onuitputtelijk, eeuwig en open voor iedereen die hem in zich droeg

Laat het niet voor altijd slapen!

Ken zijn terugkeer, als iets dat ontbrak

Een deel van wie je bent, een verkoudheid van je bloed

Ken je afkomst en hoe de Scandinavische sjaal door je aderen stroomt

Wij zijn een fatale die zich de oerkracht herinnert

Eeuwig gesterkt door een vlam die nooit dooft

De wereld is gehuld in duisternis

Maar de poolster leidt ons naar de slag om de vlakte van Vigrid