De Ödeslösa - Thyrfing

I morgontimma var skapelsen ny

En arla vandring längs strändernas stråk

Lufthav som strålar av gryningens ljus

Vind som kyler den grånande hud

Ett förskönande kalls himlavalv

Över den vidsträckta vyn

Med fynd av drivved som svept in mot land

Den djärvaste av tanke föds Solskivan ståtar högt

Bakom skuggornas danande gang

Det urtida träd som andas

Som viskar ut sin gudaande

Bark som murknat och fallit isär

En gestalt som närts utan ljus

Ögon som öppnas än utan liv

Än utan syfte och mål

Ask och Embla

De ödeslösa

Med havet som slutpunkt, dess ändlösa grav

Hand i hand samman mot en ny värld

Räds ej den gäld som betalats i guld

Men dömd till det pris som betalas i järn

Forna vintrars skare

Har nu glömt inför årets skörd

Rämnande murar, smältande tjäle

Ett ok som släpats i gyttjan

Det finns ingen rättvisa

Ty det finns bara oss

Gårdagens slit betyder föga

Inför morgonens dom

Visa mig det band som brustit

Visa oss dess spruckna fäste

Flitens tid har tystnat

Där pålar på nytt slås i jord

När Gautr gjöt liv, de befriade kroppar

När Gautr gjöt liv, de befriade själar

Varmt blod i ström genom ådror

Värmen från dess källa, att skönjas bland lövverk Stränder av svavel,

en spegel så grå

Dränkt utan färger och liv… av de ödeslösa

Vanmorgen was de creatie nieuw

Een arla-wandeling langs de stranden

Luchtwegen die het licht van de dageraad uitstralen

Wind die de grijzende huid verkoelt

Een verfraaiing wordt het firmament genoemd

Over het weidse uitzicht

Met vondsten van drijfhout landinwaarts geveegd

De stoutste gedachte is geboren De zonneschijf pronkt hoog

Achter het maken van de schaduwen

De oude boom die ademt

Wie fluistert zijn goddelijke geest uit?

Schors die is verrot en uit elkaar is gevallen

Een figuur dat gevoed wordt zonder licht

Ogen die zelfs zonder leven opengaan

Dan zonder doel en doel

Ash en Embla

de onsterfelijke

Met de zee als eindpunt, haar eindeloze tombe

Samen hand in hand op weg naar een nieuwe wereld

Wees niet bang voor de schuld betaald in goud

Maar veroordeeld tot de prijs betaald in ijzer

Menigten van oude winters

Nu vergeten voor de oogst van dit jaar

Barstende muren, smeltende vorst

Een juk in de modder gesleept

Er is geen gerechtigheid

Want er is alleen wij

Het zwoegen van gisteren betekent weinig

Voor het ochtendoordeel

Laat me de band zien die brak

Laat ons zijn gebarsten berg zien

De tijd van ijver is stil gevallen

Daar worden weer palen in de grond geslagen

Toen Gautr leven wierp, bevrijdden ze lichamen

Toen Gautr het leven schonk, bevrijdden ze zielen

Warm bloed stroomt door aderen

De warmte van de bron, te onderscheiden tussen gebladerte Stranden van zwavel,

een spiegel zo grijs

Verdronken zonder kleuren en leven... door de behoeftigen