Baldersbålet - Thyrfing

Världens oskuld vilar tryggt på det vigda bålet

Allt som andas, allt som sörjt ryser i plötslig kyla

Blodröd sjunker solen, fjällens skuggor växa

Och högt i askens krona susar tidens höst

Vi har samlats här i sluten ring

Kring en likblek gud som om livet bragts

Når dagen lida mot sitt slut

Skall flammor stiga mot himlens fäste

I sorgens timma på sorgens dag, stiger fadern fram

En fridlos fasas verop, som ur dvala facklan höjs

Ett sinne tyngt av kvalfull kvidan, en gåta utan svar

När stormen stämmor ekat ut, vad viskas till den döde?

Det som ingen trott, det som inget vetat

Fann den vise, vad han fjärran letat?

De onschuld van de wereld rust veilig op het gewijde vuur

Alles wat ademt, alles wat treurt, beeft in plotselinge kou

Bloedrood laat de zon vallen, de schaduwen van de bergen groeien

En hoog in de kruin van de as, zoef de herfst des tijds voorbij

We hebben ons hier verzameld in een gesloten kring

Rond een lijkbleke god alsof er leven was gebracht

Wanneer de dag lijdt tegen het einde

Laat vlammen opstijgen tegen het firmament van de hemel

In het uur van verdriet op de dag van verdriet, komt de vader tevoorschijn

Een rusteloze fase wordt onthuld, die wordt opgewekt uit de slapende fakkel

Een geest gebukt onder een gekwelde trilling, een raadsel zonder antwoord

Als de storm weerkaatst, wat wordt er dan tegen de doden gefluisterd?

Dat wat niemand geloofde, dat wat niemand wist

Heeft de wijze van een afstand gevonden wat hij zocht?