Mirror of Souls - Theocracy

Listen to the tale I tell

A haunting dream I know so well

When walking home alone one night

My path revealed by candlelight

Ahead I see an open door

With no idea what’s in store

I glance inside the door to see

A hall of mirrors beckons me

I take a breath and step inside

A tale of love and shattered pride

The door slams shut, I start to run

And it seems my journey has begun…

I run and turn from side to side

With fear and panic in my eyes

The vastness overwhelming me

Mirrors far as the eye can see

I see myself in every one

I see the things that I have done

A thousand forms of flattery

The fear soon turns to haughtiness in me

Different mirrors, different shapes

My different strengths accentuate

Each mirror has a name and face

And all reflect me in some way

I look at them to see myself

To judge my life by someone else

The metaphors within replete:

The mirrors are the people that I met

Look at the man you see — in the mirrors

The things you can be — in the mirrors

The glory of me revealed in the mirror’s eye

The mirror never lies

The fire in my eyes — in the mirrors

The vanity rise — in the mirrors

The power of pride comes alive in the mirrors

Gazing in the mirrors I behold

All the greatest chapters of my story ever told

In the mirrors

The world is turned to gold

At the end of the Hall of Mirrors

I behold a golden door

I imagine all the beauty

The other side must hold in store

So I quickly reach out my hand

To enter the next room in this promised land

I pull the giant door open

To continue my journey, I step inside

But it slams shut behind me, and I’m back outside

The pouring rain welcomes me

Into the arms of the coldest, blackest night

The light of the mirrors has faded away

Into distant memory

As the rain keeps coming down

My candle extinguished

I struggle to walk a path I cannot see

And the rain keeps coming down

The darkness grows with every step

I could cut it with a knife

As the rain keeps coming down

I can’t see a thing and I’ve never felt

So alone in all my life

But the rain keeps coming down…

Caught in the fury of the storm

(The darkness suffocates)

Body and soul weary and worn

(Another twist of fate)

Never been so afraid before

(The ending of this tale?)

Never should have opened the door

(From euphoria to hell)

I question my fate, my end

To die in this storm

Maybe this was the plan

Back from the day I was born

But in the hall of mirrors I had felt so high

I cannot walk another mile in this flood

So resigned to my fate, I just collapse in the mud

If I cannot go on, I’ll just lay down and die

Suddenly a light I see, shining in the distance

I make my way toward it with my fading hope reborn

As I draw near, the light is clear

Though the rain beats its resistance

But I press on and pray this is a shelter from the storm

Advancing now toward the light

I’m quickly moving forward

This hope has given me new strength

I thought I’d never know

But I take a step, and fall right back

For the ground’s gone beneath me

And I behold, illuminated in the light’s warm glow

A dark chasm, a great abyss

A vast expanse of nothingness

A pit that has no bottom as far as the eye can see

It spans the whole horizon, and there is no way across

My lonely heart is shattered and all hope I had is lost

I’m startled to feel a hand on my shoulder

I turn to see a shadowed figure standing in the rain

But somehow I’m not afraid of him

Even when he speaks my name

And somehow I can tell that he means me no harm

Just by the peace that I see in his eyes

And even though I’ve never even seen him before

It’s like he’s known me all my life

«Why are you crying?»

the stranger asks

As I wipe away the tears

I point toward the great abyss

The source of all my fears

«I must get across and get to that light

For it represents my only hope tonight

But when I saw the chasm, all that hope was lost

I’ve spent so long in the dark and the rain

That the sight of the light made my heart sing again

But the gulf’s so wide, and there’s no way across»

The stranger smiled, and took my hand

He said, «But you are wrong, my friend

You cannot cross the gulf yourself, that’s true»

He led me down toward the edge

And pointed just over the ledge

And said, «Behold, I built a bridge for you»

I cross the bridge toward the light

The stranger saved my life tonight

I turn to try to thank him, but he’s gone

A long way to the other side

I’ll make my way without my guide

No time to waste, for I must carry on

The bright light shines forth from behind

A door beyond description

Blood and scratches mark the door from ages of abuse

I’m confused no more, for above the door

Is a weathered, old inscription

«All who would see reality, enter the Hall of Truth»

And so I do

As I step inside

I can see another mirror

A mirror so bright

That my eyes must turn away

A mirror so high

I start to question all the others

And as I stand there in the Hall of Truth

My heart can only say:

«Show me the truth, I don’t know what to believe

For the mirrors all showed something different to me

And my pride has given way to misery

I’ve spent so long in the dark and the rain

That the sight of the light made my heart sing again

And the stranger built a bridge across for me»

«BEHOLD THYSELF» a voice rings out

In paralyzing thunder

It echoes all throughout the hall

And sends me to my knees

When the voice calls my name

I’m overcome with fear and wonder

As I slowly start to rise

And face the great mirror in front of me

When I open my eyes, I have to close them again

But still the image is burned into my mind…

A face with eyes as black as night

A terrifying sight

The flesh rotting away in sickness and decay

It’s mangled by disease

I’m unable to breathe

Tell me what manner of creature this could be

'Cause it’s not me

I run away as fast as my feet will carry me

Back to the door leading into the night

Even the storm that almost claimed my life

Was better than this

And so I throw open the door and see a man

(The figure of a man)

The stranger from the storm returns again

(To save me once again?)

I see understanding in his eyes

(He's seen this all before)

Maybe he can tell me what I saw behind that door

«Tell me what I saw in the mirror

Before I ran away

Tell me what I saw in the mirror

That face of sickness and decay

Tell me what I saw in the mirror

That left me terrorized

With the lifeless, blackened eyes?

Was it a demon

From the fiery waves?

Was it the undead

From beyond the grave?

Oh the face that I beheld in the mirror

Left me paralyzed

Won’t you tell me what I saw

In the mirror on this night?»

«The light from the mirror you saw from afar

The Mirror of Souls shows all men as they are

You entered the hall and you asked for the truth

The man that you saw in the mirror was you»

«No!

Don’t show me the truth

'cause I don’t want to believe

What the Mirror of Souls

Has revealed unto me

And the face I saw reflected cannot be me

Dying and lost in the arms of decay

I do not recognize the face I’ve seen today

And if you say that’s my face I must disagree»

The meaning of these things I saw:

The mirror is the holy eyes of God

The truth unveiled before me

With these words of the stranger:

«The mirrors you saw in the hall long ago

Were mirrors of lies, not reflecting the soul

When you look unto others to see what they see

You see an illusion, deception, false reality»

I have seen my soul in the mirror

And it has broken me

I have seen myself so much clearer

Than I had ever seen

«Can't you take away all this sickness

From my soul and set me free?

You can save me… I believe»

And then he said, «Arise, my child

Your faith has made you reconciled

Now gaze into the Mirror once again»

We walked together through the door

And I looked in the glass once more

But the only one reflected back was him

Somehow the only one in the mirror saw was him

Gazing in the Mirror of my Soul

Staring at the man who took my place

And made me whole

In the Mirror

The Mirror of my Soul

Luister naar het verhaal dat ik vertel

Een spookachtige droom die ik zo goed ken

Als je op een avond alleen naar huis loopt

Mijn pad onthuld bij kaarslicht

Verderop zie ik een open deur

Zonder idee wat er in de winkel ligt

Ik kijk door de deur om te zien:

Een spiegelzaal wenkt me

Ik adem in en stap naar binnen

Een verhaal over liefde en verbrijzelde trots

De deur slaat dicht, ik begin te rennen

En het lijkt erop dat mijn reis is begonnen...

Ik ren en draai van links naar rechts

Met angst en paniek in mijn ogen

De uitgestrektheid overweldigt me

Spiegels zover het oog reikt

Ik zie mezelf in iedereen

Ik zie de dingen die ik heb gedaan

Duizenden vormen van vleierij

De angst verandert al snel in hoogmoed in mij

Verschillende spiegels, verschillende vormen

Mijn verschillende sterke punten accentueren

Elke spiegel heeft een naam en gezicht

En ze weerspiegelen me allemaal op de een of andere manier

Ik kijk naar ze om mezelf te zien

Om mijn leven te beoordelen door iemand anders

De metaforen binnen vol:

De spiegels zijn de mensen die ik heb ontmoet

Kijk naar de man die je ziet — in de spiegels

De dingen die je kunt zijn — in de spiegels

De glorie van mij onthuld in het oog van de spiegel

De spiegel liegt nooit

Het vuur in mijn ogen — in de spiegels

De ijdelheid stijgt — in de spiegels

De kracht van trots komt tot leven in de spiegels

Starend in de spiegels die ik aanschouw

Alle beste hoofdstukken van mijn verhaal ooit verteld

In de spiegels

De wereld is in goud veranderd

Aan het einde van de Spiegelzaal

Ik zie een gouden deur

Ik stel me al het moois voor

De andere kant moet in de winkel blijven

Dus ik steek snel mijn hand uit

Om de volgende kamer in dit beloofde land binnen te gaan

Ik trek de gigantische deur open

Om mijn reis voort te zetten, stap ik naar binnen

Maar het slaat achter me dicht en ik ben weer buiten

De stromende regen verwelkomt mij

In de armen van de koudste, zwartste nacht

Het licht van de spiegels is vervaagd

In verre herinnering

Terwijl de regen blijft vallen

Mijn kaars is gedoofd

Ik heb moeite om een ​​pad te bewandelen dat ik niet kan zien

En de regen blijft vallen

De duisternis groeit met elke stap

Ik zou het met een mes kunnen snijden

Terwijl de regen blijft vallen

Ik kan niets zien en ik heb nog nooit gevoeld

Zo alleen in mijn hele leven

Maar het blijft regenen...

Gevangen in de woede van de storm

(De duisternis verstikt)

Lichaam en ziel moe en versleten

(Nog een speling van het lot)

Nog nooit zo bang geweest

(Het einde van dit verhaal?)

Had nooit de deur moeten openen

(Van euforie tot hel)

Ik twijfel aan mijn lot, mijn einde

Om te sterven in deze storm

Misschien was dit het plan

Terug van de dag dat ik werd geboren

Maar in de spiegelzaal had ik me zo high gevoeld

Ik kan geen mijl meer lopen in deze overstroming

Dus berustte ik in mijn lot en zakte ik gewoon in de modder

Als ik niet verder kan, ga ik liggen en sterf

Plots zie ik een licht schijnen in de verte

Ik baan me er een weg naar toe met mijn vervagende hoop herboren

Terwijl ik dichterbij kom, is het licht helder

Hoewel de regen zijn weerstand verslaat

Maar ik ga door en bid dat dit een schuilplaats is voor de storm

Nu op weg naar het licht

Ik ga snel vooruit

Deze hoop heeft me nieuwe kracht gegeven

Ik dacht dat ik het nooit zou weten

Maar ik zet een stap en val meteen terug

Want de grond is onder me verdwenen

En ik zie, verlicht in de warme gloed van het licht

Een donkere kloof, een grote afgrond

Een enorme uitgestrektheid van het niets

Een put zonder bodem zover het oog reikt

Het strekt zich uit over de hele horizon en er is geen weg over

Mijn eenzame hart is verbrijzeld en alle hoop die ik had is verloren

Ik schrik als ik een hand op mijn schouder voel

Ik draai me om en zie een geschaduwde figuur in de regen staan

Maar op de een of andere manier ben ik niet bang voor hem

Zelfs als hij mijn naam uitspreekt

En op de een of andere manier kan ik zien dat hij me geen kwaad bedoelt

Alleen al door de vrede die ik in zijn ogen zie

En ook al heb ik hem nog nooit eerder gezien

Het is alsof hij me al mijn hele leven kent

"Waarom ween je?"

vraagt ​​de vreemdeling

Terwijl ik de tranen wegveeg

Ik wijs naar de grote afgrond

De bron van al mijn angsten

"Ik moet oversteken en bij dat licht komen"

Want het vertegenwoordigt mijn enige hoop vanavond

Maar toen ik de kloof zag, was al die hoop verloren

Ik heb zo lang in het donker en in de regen doorgebracht

Dat de aanblik van het licht mijn hart weer deed zingen

Maar de kloof is zo breed en er is geen weg over»

De vreemdeling glimlachte en pakte mijn hand

Hij zei: "Maar je hebt het mis, mijn vriend"

Je kunt de kloof niet zelf oversteken, dat is waar»

Hij leidde me naar de rand

En wees net over de richel

En zei: "Zie, ik heb een brug voor je gebouwd"

Ik steek de brug over naar het licht

De vreemdeling heeft vanavond mijn leven gered

Ik draai me om om te proberen hem te bedanken, maar hij is weg

Een lange weg naar de andere kant

Ik ga op pad zonder mijn gids

Geen tijd te verliezen, want ik moet doorgaan

Het heldere licht schijnt van achteren

Een deur die niet te beschrijven is

Bloed en krassen markeren de deur van jarenlang misbruik

Ik ben niet meer in de war, want boven de deur

Is een verweerde, oude inscriptie

«Iedereen die de werkelijkheid wil zien, gaat de Zaal van de Waarheid binnen»

En dat doe ik ook

Terwijl ik naar binnen stap

Ik zie een andere spiegel

Een spiegel zo helder

Dat mijn ogen moeten afwenden

Een spiegel zo hoog

Ik begin alle anderen in vraag te stellen

En terwijl ik daar in de Hall of Truth sta

Mijn hart kan alleen maar zeggen:

«Toon me de waarheid, ik weet niet wat ik moet geloven

Want de spiegels lieten me allemaal iets anders zien

En mijn trots heeft plaatsgemaakt voor ellende

Ik heb zo lang in het donker en in de regen doorgebracht

Dat de aanblik van het licht mijn hart weer deed zingen

En de vreemdeling bouwde een brug over voor mij»

«BEHOLD THYSELF» klinkt een stem

Bij verlammende donder

Het galmt door de hele zaal

En stuurt me op mijn knieën

Wanneer de stem mijn naam roept

Ik word overmand door angst en verwondering

Terwijl ik langzaam begin te stijgen

En kijk voor de grote spiegel voor me

Als ik mijn ogen open, moet ik ze weer sluiten

Maar toch staat het beeld in mijn hoofd gebrand...

Een gezicht met ogen zo zwart als de nacht

Een angstaanjagend gezicht

Het vlees rot weg in ziekte en bederf

Het is verminkt door ziekte

Ik kan niet ademen

Vertel me wat voor wezen dit zou kunnen zijn

Want ik ben het niet

Ik ren weg zo snel als mijn voeten me kunnen dragen

Terug naar de deur die naar de nacht leidt

Zelfs de storm die bijna mijn leven heeft gekost

Was beter dan dit

En dus gooi ik de deur open en zie ik een man

(De figuur van een man)

De vreemdeling uit de storm keert weer terug

(Om me weer te redden?)

Ik zie begrip in zijn ogen

(Hij heeft dit allemaal eerder gezien)

Misschien kan hij me vertellen wat ik achter die deur zag?

«Vertel me wat ik in de spiegel zag

Voordat ik wegliep

Vertel me wat ik in de spiegel zag

Dat gezicht van ziekte en verval

Vertel me wat ik in de spiegel zag

Daardoor werd ik geterroriseerd

Met de levenloze, zwartgeblakerde ogen?

Was het een demon?

Van de vurige golven?

Waren het de ondoden?

Van voorbij het graf?

Oh, het gezicht dat ik in de spiegel zag

Liet me verlamd

Wil je me niet vertellen wat ik zag?

In de spiegel deze nacht?»

«Het licht van de spiegel die je van ver zag

The Mirror of Souls laat alle mannen zien zoals ze zijn

Je kwam de hal binnen en je vroeg om de waarheid

De man die je in de spiegel zag, was jij»

"Nee!

Laat me de waarheid niet zien

want ik wil niet geloven

Wat de spiegel van zielen

Heeft zich aan mij geopenbaard

En het gezicht dat ik weerspiegeld zag, kan ik niet zijn

Stervend en verloren in de armen van verval

Ik herken het gezicht niet dat ik vandaag heb gezien

En als je zegt dat dit mijn gezicht is, moet ik het niet met je eens zijn»

De betekenis van deze dingen die ik zag:

De spiegel is de heilige ogen van God

De waarheid onthuld voor mij

Met deze woorden van de vreemdeling:

"De spiegels die je lang geleden in de hal zag"

Waren spiegels van leugens, die de ziel niet weerspiegelden?

Als je naar anderen kijkt om te zien wat zij zien

Je ziet een illusie, bedrog, valse realiteit»

Ik heb mijn ziel in de spiegel gezien

En het heeft me gebroken

Ik heb mezelf zo veel duidelijker gezien

dan ik ooit had gezien

"Kun je niet al deze ziekte wegnemen?"

Van mijn ziel en mij bevrijden?

Je kunt me redden... ik geloof»

En toen zei hij: "Sta op, mijn kind"

Je geloof heeft je verzoend

Kijk nu nog een keer in de Spiegel»

We liepen samen door de deur

En ik keek nog een keer in het glas

Maar de enige die terugkaatste was hij

Op de een of andere manier was hij de enige in de spiegel

Staren in de spiegel van mijn ziel

Staren naar de man die mijn plaats innam

En maakte me heel

In de spiegel

De spiegel van mijn ziel