The Valley of Knockanure - The Wolfe Tones

1. You may sing or speak about Easter Week

Or the heroes of Ninety-Eight

Those Fenian men who roamed the glen

For victory or defeat

Their names on history’s page are told,

Their memory will endure

Not a song was sung of our darling sons

In the valley of Knockanure.

2. There was Walsh and Lyons and the Dalton boy,

They were young and in their prime

They rambled to a lonely spot

Where the Black and Tans did hide

The Republic bold they did uphold

Though outlawed on the moor

And side by side, they fought and died

In the valley of Knockanure.

3. It was on a neighbouring hillside

We listened in hushed dismay

In every house, in every town,

A young girl knelt to pray

They’re closing in around them now,

With rifle fire so sure

And Lyons is dead and young Dalton’s down

In the valley of Knockanure.

4. But ere the guns could seal his fate,

Young Walsh had broken through

With a prayer to God, he spun the sod

As against the hill he flew

And the bullets cut his flesh in two,

Still he cried with voice so sure

«Oh, revenge I’ll get for my comrades' deaths

In the valley of Knockanure.»

5. The summer sun is sinking

Now behind the field and lea

The pale moonlight is shining bright

Far off beyond Tralee

The dismal stars and the clouds afar

Are darkening o’er the moor

And the banshee cried when young Dalton died,

In the valley of Knockanure.

1. Je mag zingen of praten over de Paasweek

Of de helden van Ninety-Eight

Die Fenische mannen die door de vallei zwierven

Voor overwinning of nederlaag

Hun namen op de geschiedenispagina worden verteld,

Hun herinnering zal blijven bestaan

Er werd geen lied gezongen van onze lieve zonen

In de vallei van Knockanure.

2. Er was Walsh en Lyon en de Dalton-jongen,

Ze waren jong en in de bloei van hun leven

Ze strompelden naar een eenzame plek

Waar de Black and Tans zich verstopten

De republikeinse stoutmoedigheid die ze hoog hielden

Hoewel verboden op de hei

En zij aan zij, ze vochten en stierven

In de vallei van Knockanure.

3. Het was op een aangrenzende heuvel

We luisterden met verstomde ontsteltenis

In elk huis, in elke stad,

Een jong meisje knielde om te bidden

Ze sluiten zich nu om hen heen,

Met geweervuur ​​zo zeker

En Lyons is dood en de jonge Dalton is down

In de vallei van Knockanure.

4. Maar voordat de kanonnen zijn lot konden bezegelen,

De jonge Walsh was doorgebroken

Met een gebed tot God, spinde hij de zode

Als tegen de heuvel vloog hij

En de kogels sneden zijn vlees in tweeën,

Toch huilde hij met zijn stem zo zeker

"Oh, ik zal wraak nemen voor de dood van mijn kameraden"

In de vallei van Knockanure.»

5. De zomerzon gaat onder

Nu achter het veld en vertrekken

Het bleke maanlicht schijnt helder

Ver voorbij Tralee

De sombere sterren en de wolken in de verte

Worden donkerder over de hei

En de banshee huilde toen de jonge Dalton stierf,

In de vallei van Knockanure.