Bodenstown Churchyard - The Wolfe Tones

In Bodenstown churchyard there is a green grave

And wildly around it the winter winds rave;

Small shelter I ween are the ruined walls there

When the storm sweeps down on the plains of Kildare

Once I lay on that sod it lies over Wolfe Tone

And thought how he perished in prison alone

His friends unavenged and his country unfreed

«Oh, bitter,» I said, «is the patriots meed

«For in him the heart of a woman combined

With heroic spirit and a governing mind

A martyr for Ireland, his grave has no stone

His name sheldom named, and his virtues unknown.»

I was woke from my dream by the voices and tread

Of a band who came into the home of the dead;

They carried no corpse, and they carried no stone

And they stopped when they came to the grave of Wolfe Tone

There were students and peasants, the wise and the brave

And an old man who knew him from cradle to grave

And children who thought me hard-hearted, for they

On that sanctified sod were forbidden to play

But the old man, who saw I was mourning there, said:

«We come, sir, to weep where young Wolfe Tone is laid

And we’re going to raise him a monument, too

A plain one, yet fit for the loyal and true.»

My heart overflowed, and I clasped his old hand

And I blessed him, and blessed every one of his band:

«Sweet, sweet tis to find that such faith can remain

In the cause and the man so long vanquished and slain.»

In Bodenstown churchyard there is a green grave

And freely around it let winter winds rave

Far better they suit him the ruin and gloom

Till Ireland, a nation, can build him a tomb

Op het kerkhof van Bodenstown is een groen graf

En wild eromheen raast de winterwind;

Kleine schuilplaats, ik ben de verwoeste muren daar

Wanneer de storm over de vlaktes van Kildare raast

Zodra ik op die graszode lag, ligt hij over Wolfe Tone

En bedacht hoe hij alleen in de gevangenis omkwam

Zijn vrienden ongewroken en zijn land onvrij

"Oh, bitter," zei ik, "zijn de patriotten mee"

«Want in hem is het hart van een vrouw verenigd»

Met heroïsche geest en een regerende geest

Een martelaar voor Ierland, zijn graf heeft geen steen

Zijn naam wordt nauwelijks genoemd, en zijn deugden onbekend.»

Ik werd uit mijn droom gewekt door de stemmen en het loopvlak

Van een band die in het huis van de doden kwam;

Ze droegen geen lijk en ze droegen geen steen

En ze stopten toen ze bij het graf van Wolfe Tone kwamen

Er waren studenten en boeren, de wijzen en de dapperen

En een oude man die hem kende van de wieg tot het graf

En kinderen die me hardvochtig vonden, want zij

Op die geheiligde graszoden was het verboden om te spelen

Maar de oude man, die zag dat ik daar rouwde, zei:

"We komen, meneer, om te huilen waar de jonge Wolfe Tone wordt gelegd"

En we gaan ook een monument voor hem oprichten

Een eenvoudige, maar toch geschikt voor de trouwe en oprechte.»

Mijn hart stroomde over en ik kneep in zijn oude hand

En ik zegende hem, en zegende ieder van zijn band:

"Lief, lief, het is om te ontdekken dat zo'n geloof kan blijven bestaan"

In de zaak en de man zo lang overwonnen en gedood.»

Op het kerkhof van Bodenstown is een groen graf

En er vrij omheen laat de winterwinden razen

Veel beter passen ze bij hem de ruïne en de somberheid

Tot Ierland, een natie, een graf voor hem kan bouwen