Secrecies In Darkness - The Vision Bleak

A black carriage rushing through the mountains of Carpathia.

The only passenger — the main character of this drama.

Titan wood and haunted hill, vales in which the wolf doth kill…

Wisps that in the morass glow mounts with diadems of snow…

Fog that swirls o’er moor and heath, the tawny owl sings from the trees…

From the ponds the old toad calls, this is where our drapery falls…

Eight hooves that pound the midnight groove…

Over stock and stone a carriage that winds upward the mountain pass,

deep into the wild.

Crushing stone and shatt’ring bough under wooden wheel and moonlight breaks in

spruce and fir and paints the night unreal.

With ruthless hand and turbid eyes the coachman drives his brute that snarls

and sniffs but rushes on to escape that spook…

Six hours as the raven flies — still — to acquinted land…

Six hours till the sun wiil rise and morning shall ascent.

— Sleep my dear, don’t bother thee with the idle talk of curse and evil blood

that runeth in thy veins…

— In the cabin lies asleep unblessed by fevered dreams, traveller on his way

home towards the sun’s first beams…

Een zwarte koets die door de bergen van Carpathia raast.

De enige passagier — de hoofdpersoon van dit drama.

Titanenhout en spookachtige heuvels, valleien waarin de wolf doodt...

Slierten die in de moerasgloed oprijzen met diademen van sneeuw...

Mist die dwarrelt over heide en heide, de bosuil zingt uit de bomen...

Vanuit de vijvers die de oude pad roept, hier valt onze draperie...

Acht hoeven die de nachtelijke groef beuken...

Over voorraad en steen een koets die de bergpas omhoog slingert,

diep in het wild.

Verpletterende steen en shatt'ring tak onder houten wiel en maanlicht breekt in

sparren en sparren en schildert de nacht onwerkelijk.

Met meedogenloze hand en troebele ogen drijft de koetsier zijn bruut dat gromt

en snuift maar haast zich om aan dat spook te ontsnappen...

Zes uur als de raaf vliegt - nog steeds - naar bekend land...

Zes uur tot de zon opkomt en de ochtend zal stijgen.

— Slaap mijn liefste, val je niet lastig met het ijdele gepraat over vloek en kwaad bloed

dat door uw aderen stroomt...

— In de hut ligt te slapen, niet gezegend door koortsachtige dromen, reiziger op weg

thuis richting de eerste zonnestralen...