The Kindred of the Sunset - The Vision Bleak

Like a drapery falling downward

The dark spreads out in exquisite elegance

Melancholy reaching climax

Betimes you feel its wraith in all the elements

Aflame, the heavens seem to burn now untamed

While the earth is clad in a luscious blueish dress

Ignite, these candles need to burn now

The night unveils its echoing spook of death!

We are the kindred of the sunset

We are to fade!

We seem like a blackened silhouette

We are the children of the sunset!

We know we are

To burn a blaze of night ahead

We are the kindred of the sunset!

We are the children of the sunset!

We are to fade, we seem…

We know, we are to burn…

Nocturnal haze is coming forth

A ghost devouring my secrecies

Gliding over fields as mist

Wailing grievously

Extinct, the heavens seem to burn no more

The earth is clad in a funeral dress

Elapse, the hourglass got turned once more

So pleased we sip the elixir of death

We are the kindred of the sunset

We are to fade!

We seem like a blackened silhouette

We are the children of the sunset!

We know we are

To burn a blaze of night ahead

We are the children of the sunset!

We are the kindred of the sunset!

A blackened silhouette!

Als een draperie die naar beneden valt

Het donker verspreidt zich in voortreffelijke elegantie

Melancholie bereikt hoogtepunt

Soms voel je zijn schim in alle elementen

In vuur en vlam lijkt de hemel nu ongetemd te branden

Terwijl de aarde is gekleed in een weelderige blauwachtige jurk

Steek aan, deze kaarsen moeten nu branden

De nacht onthult zijn echoënde spook van de dood!

Wij zijn de verwanten van de zonsondergang

We moeten vervagen!

We lijken een zwartgeblakerd silhouet

Wij zijn de kinderen van de zonsondergang!

We weten dat we dat zijn

Om een ​​gloed van de nacht te laten branden

Wij zijn de verwanten van de zonsondergang!

Wij zijn de kinderen van de zonsondergang!

We moeten vervagen, we lijken...

We weten dat we moeten branden...

Nachtelijke nevel komt tevoorschijn

Een geest die mijn geheimen verslindt

Glijdend over velden als mist

Zwaar huilend

Uitgestorven, de hemel lijkt niet meer te branden

De aarde is gekleed in een begrafenisjurk

Verstrijken, de zandloper werd nog een keer gedraaid

Zo blij dat we het elixer van de dood nippen

Wij zijn de verwanten van de zonsondergang

We moeten vervagen!

We lijken een zwartgeblakerd silhouet

Wij zijn de kinderen van de zonsondergang!

We weten dat we dat zijn

Om een ​​gloed van de nacht te laten branden

Wij zijn de kinderen van de zonsondergang!

Wij zijn de verwanten van de zonsondergang!

Een zwart silhouet!