Obscurity Knocks - The Trash Can Sinatras

Always at the foot of the photograph

That’s me there, snug as a thug

In a mugshot pose, a foul-mouthed rogue

Owner of this corner and not much more

Still these days I’m better placed

To get my just rewards

I’ll pound out a tune and very soon

I’ll have too much to say and a dead stupid name

And though I ought to be learning I feel like a veteran

Of «oh, I like your poetry but I hate your poems»

Calendars crumble, I’m knee deep in numbers

I’ve turned 21, I’ve twist, I’m bust and wrong again

Rubbing shoulders with the sheets till two

Looking at my watch and I’m half-past caring

In the lap of luxury, it comes to mind

Is this headboard hard?

Am I a lap behind?

But to face doom in a sock-stenched room

All by myself

Is the kind of fate I never contemplate

Lots of people would cry, though none spring to mind

And though I ought to be learning I feel like a veteran

Of «oh, I like your poetry but I hate your poems»

Calendars crumble, I’m knee deep in numbers

I’ve turned 21, I’ve twist, I’m bust and wrong again

Know what it’s like to sigh at the sight

Of the first quarter of life?

Ever stopped to think and found out nothing was there?

They laugh to see such fun

I’m playing blind man’s bluff all by myself

And they’re chanting a line from a nursery rhyme

«Ba ba bleary eyes — have you any idea?»

Years of learning I must be a veteran

Of «oh, I like your poetry but I hate your poems»

And the calendar’s cluttered with days that are numbered

I’ve turned 21, I’ve twist, I’m bust and wrong again

(Ought to be learning)

Twist, I’m bust and wrong again

(Feel like a veteran)

Twist, I’m bust and wrong again

(Calendar's cluttered)

With (days that are numbered)

Ooh, and I know what it’s like to sigh at the sight

Of the first quarter of life

I know what it’s like

Altijd aan de voet van de foto

Dat ben ik daar, knus als een misdadiger

In een mugshot-pose, een vuilbekkende schurk

Eigenaar van deze hoek en niet veel meer

Toch ben ik tegenwoordig beter geplaatst

Om mijn rechtvaardige beloningen te ontvangen

Ik zal een deuntje laten klinken en heel snel

Ik heb te veel te zeggen en een stomme naam

En hoewel ik zou moeten leren, voel ik me een veteraan

Van "oh, ik hou van je poëzie, maar ik haat je gedichten"

Kalenders brokkelen af, ik zit tot in mijn knieën in cijfers

Ik ben 21 geworden, ik heb een draai, ik ben kapot en weer fout

Schouders wrijven met de lakens tot twee

Ik kijk op mijn horloge en ik ben al half zorgzaam

In de schoot van luxe, komt het in me op

Is dit hoofdeinde moeilijk?

Loop ik een ronde achter?

Maar om de ondergang tegemoet te treden in een naar sokken stinkende kamer

Helemaal alleen

Is het soort lot waar ik nooit over nadenk?

Veel mensen zouden huilen, maar niemand komt in me op

En hoewel ik zou moeten leren, voel ik me een veteraan

Van "oh, ik hou van je poëzie, maar ik haat je gedichten"

Kalenders brokkelen af, ik zit tot in mijn knieën in cijfers

Ik ben 21 geworden, ik heb een draai, ik ben kapot en weer fout

Weet hoe het is om te zuchten bij het zien

Van het eerste kwartaal van het leven?

Ooit bij stilgestaan ​​en ontdekt dat er niets was?

Ze lachen om zo leuk te zien

Ik speel blinde man's bluf helemaal alleen

En ze zingen een regel uit een kinderrijmpje

"Ba ba bleary eyes - heb je enig idee?"

Jaren van leren Ik moet veteraan zijn

Van "oh, ik hou van je poëzie, maar ik haat je gedichten"

En de kalender staat vol met dagen die genummerd zijn

Ik ben 21 geworden, ik heb een draai, ik ben kapot en weer fout

(Moet leren)

Twist, ik ben bust en weer verkeerd

(Voel je als een veteraan)

Twist, ik ben bust en weer verkeerd

(Kalender is rommelig)

Met (genummerde dagen)

Ooh, en ik weet hoe het is om te zuchten bij het zien

Van het eerste kwartaal van het leven

Ik weet hoe het is