From All Those… - The Saddest Landscape

Knives whisper «It could be you».

Knives whisper «It could be any of us».

We are all facing the end, and we wanted more than this.

Here are our scars, here is what is left.

«I love you» will not be enough to save us this time.

Let it rain until our final days, let it wash this all way.

I can count all of my friends on one hand, but I would die for any of them,

and I like to think that if I ever made that call, they would be there.

I would never have survived what you went through.

I was always too busy hating the sound of my voice to speak up, too busy hating

the way that I looked to fight for what was truly needed.

So let us toast to you and all of our broken lives, the ones that we lived,

the ones that we were never meant to survive.

Messen fluisteren "Jij zou het kunnen zijn".

Messen fluisteren «Het kan ons allemaal zijn».

We staan ​​allemaal voor het einde en we wilden meer dan dit.

Dit zijn onze littekens, dit is wat er nog over is.

'Ik hou van je' is deze keer niet genoeg om ons te redden.

Laat het regenen tot onze laatste dagen, laat het dit helemaal wassen.

Ik kan al mijn vrienden op één hand tellen, maar ik zou voor elk van hen sterven,

en ik denk graag dat als ik ooit zou bellen, ze er zouden zijn.

Ik zou nooit hebben overleefd wat je hebt doorgemaakt.

Ik had het altijd te druk met het haten van het geluid van mijn stem om het uit te spreken, te druk met haten

de manier waarop ik eruitzag om te vechten voor wat echt nodig was.

Dus laten we proosten op jou en al onze gebroken levens, degenen die we leefden,

degenen die we nooit hadden moeten overleven.