A Million Miles Away - The Rainmakers

There was a man named Jim who walked everywhere he went

Cause he could never quite seem to keep his mind on the road

One day it occurred to Jim that he’d taken a wrong turn

Cause he was standing in a place he didn’t know

Jim spun on his heels thinking he’d backtrack for a while

But before he knew it the sun was sinking

And the landscape in the dark

Well, it could have been New Zealand or New York or New Mexico

So what else is new, Jim was thinking

Because see for a while now Jim felt like things were changing for him

Like the skin of the earth was stretching or the continents were adrift

Jim didn’t know if it was so or if it was just him although

He suspected that it was a bit of both he was dealing with

And I feel like I’m tripping

And I feel my steps slipping today

Feel the winds of time whipping my coat around my legs

And I feel about a million miles away

Dawn broke, Jim awoke, he’d been sleeping on his feet

It was morning now but a densely foggy day

Jim decided he’d just sit and wait for the fog to lift

But when it didn’t he started up again anyway

Man, this is like the blind leading the blind, Jim thought

About that time down the road came this seeing-eye dog

It was well-fed and had a collar but no matter how loud Jim hollered

There wasn’t any answer, so he walked on through the fog

Alright, I’m lost, Jim said aloud although a bit begrudgingly

Like things might change in light of this confession

He was both amazed and sour that at this late date and hour

He might find himself in this situation

After walking through the haze for another night and another day

Jim seemed to simply cease to exist

All his panic, hope, and thoughts broke up into small dots

As he gave himself away into the mist

Back in town where Jim lived, sad to say he was never missed

And his name was never spoken again, it’s awful but true

Out my window at night I think I see Jim standing in the half-light

Saying hurry up, suffering’s got a job to do

Er was een man genaamd Jim die overal liep waar hij ging

Omdat hij zijn gedachten nooit helemaal bij de weg kon houden

Op een dag drong het tot Jim door dat hij een verkeerde afslag had genomen

Omdat hij op een plek stond die hij niet kende

Jim draaide zich met een ruk om, denkend dat hij een tijdje achteruit zou gaan

Maar voordat hij het wist, ging de zon onder

En het landschap in het donker

Nou, het had Nieuw-Zeeland of New York of New Mexico kunnen zijn

Dus wat is er nog meer nieuw, dacht Jim

Want kijk, Jim had al een tijdje het gevoel dat er dingen voor hem aan het veranderen waren

Alsof de huid van de aarde uitrekt of de continenten op drift zijn

Jim wist niet of het zo was of dat hij het alleen was

Hij vermoedde dat het een beetje van beide was waar hij mee te maken had

En ik heb het gevoel dat ik aan het trippen ben

En ik voel mijn stappen vandaag wegglijden

Voel hoe de wind van de tijd mijn jas om mijn benen waait

En ik voel me ongeveer een miljoen mijl ver weg

De dageraad brak aan, Jim werd wakker, hij had op zijn voeten geslapen

Het was nu ochtend maar een dicht mistige dag

Jim besloot dat hij gewoon zou gaan zitten wachten tot de mist zou optrekken

Maar toen dat niet gebeurde, startte hij toch weer op

Man, dit is alsof de blinde de blinde leidt, dacht Jim

Rond die tijd kwam deze blindengeleidehond langs de weg

Het was goed gevoed en had een halsband, maar hoe hard Jim ook schreeuwde

Er kwam geen antwoord, dus liep hij verder door de mist

Oké, ik ben de weg kwijt, zei Jim hardop, hoewel een beetje met tegenzin

Alsof er dingen kunnen veranderen in het licht van deze bekentenis

Hij was zowel verbaasd als boos dat op deze late datum en dit uur

Hij zou zich in deze situatie kunnen bevinden

Na nog een nacht en nog een dag door de nevel te hebben gelopen

Jim leek gewoon op te houden te bestaan

Al zijn paniek, hoop en gedachten vielen uiteen in kleine puntjes

Terwijl hij zichzelf weggaf in de mist

Terug in de stad waar Jim woonde, triest om te zeggen dat hij nooit werd gemist

En zijn naam werd nooit meer uitgesproken, het is vreselijk maar waar

's Nachts meen ik Jim uit mijn raam te zien staan ​​in het halflicht

Schiet op, het lijden heeft werk te doen