How Could You? - The Old Dead Tree

Sometimes I try to realise that you are gone

Sometimes I think that I’ll never, (Can't) go on alone

An endless fight, to look normal, to be funny

I can only paint deadly smiles on my poor face

My poor face…

How could you leave us so suddenly?

How will we live?

How could you leave us so suddenly?

How will I live?

I’m so angry with you

How could you

Hide your pain this way?

I’m so angry with myself

How could I

Be so blind?

Every morning the same nightmare

Won’t I wake up?

It’s the worst pain I’ve ever felt:

You’ve given up, given up…

Because you hated life as life hated you

Like a nameless disease, like an aimless torture

I have searched for answers to explain your suicide

I’ve preferred the version of an impulsive act

But you knew all this time that you’d finally go

You’ve prepared your own death with a smile on your lips

We lost a friend

(A) part of ourselves

It will never be the same!

Something has died

With you this day

We’re the orphans of your smiles!

How could you?

Soms probeer ik te beseffen dat je weg bent

Soms denk ik dat ik nooit, (niet) alleen verder zal gaan

Een eindeloze strijd, om er normaal uit te zien, om grappig te zijn

Ik kan alleen dodelijke glimlachen op mijn arme gezicht schilderen

Mijn arme gezicht...

Hoe kon je ons zo plotseling verlaten?

Hoe zullen we leven?

Hoe kon je ons zo plotseling verlaten?

Hoe zal ik leven?

Ik ben zo boos op je

Hoe kon je

Je pijn op deze manier verbergen?

Ik ben zo boos op mezelf

Hoe kon ik

Zo blind zijn?

Elke ochtend dezelfde nachtmerrie

Zal ik niet wakker worden?

Het is de ergste pijn die ik ooit heb gevoeld:

Je hebt het opgegeven, het is opgegeven...

Omdat je het leven haatte zoals het leven jou haatte

Als een naamloze ziekte, als een doelloze marteling

Ik heb gezocht naar antwoorden om je zelfmoord uit te leggen

Ik heb de voorkeur gegeven aan de versie van een impulsieve daad

Maar je wist al die tijd dat je eindelijk zou gaan

Je hebt je eigen dood voorbereid met een glimlach op je lippen

We hebben een vriend verloren

(A) een deel van onszelf

Het zal nooit hetzelfde zijn!

Er is iets gestorven

Met jou deze dag

Wij zijn de weeskinderen van je glimlach!

Hoe kon je?