Cold - The Oh Hellos

When the feeling leaves you

It moves so slow

Like the loose change from your front pocket

You don’t even feel it go

When the bitter creeps in

To bite you whole

A spectre unreflected, oh

It keeps you cold

When you keep your linens

Like virgin snow

Like a blanket of white

Unbroken by the soil below

The sound don’t carry

Won’t rise or fall

It damps the racket, chokes it back

A stranglehold

Ah-ooh, ah-ooh, ah-ooh, ah-ooh

You paved your Hades

With precious stone

Made an hirloom to patricians and the rich alone

And the toll for crossing

I’d ow Charon

Would atrophy a half of me

The heart of gold, ah-ooh

Well, I’m not quite ready

To turn to bone

To petrify the shred of life

I’m holding onto

There’s no peace to upset

That spirit’s flown

This ossified philosophising’s getting old

Wanneer het gevoel je verlaat

Het gaat zo langzaam

Zoals het kleingeld uit je voorzak

Je voelt het niet eens gaan

Wanneer het bittere binnensluipt

Om je heel te bijten

Een spook zonder weerspiegeling, oh

Het houdt je koud

Wanneer u uw linnengoed bewaart

Als maagdelijke sneeuw

Als een witte deken

Niet gebroken door de grond eronder

Het geluid draagt ​​niet

Zal niet stijgen of dalen

Het dempt het racket, verstikt het terug

Een wurggreep

Ah-ooh, ah-ooh, ah-ooh, ah-ooh

Je hebt je Hades geplaveid

Met edelsteen

Maakte een hirloom voor patriciërs en de rijken alleen

En de tol voor het oversteken

Ik zou Charon aaien

Zou de helft van mij atrofiëren?

Het hart van goud, ah-ooh

Nou, ik ben er nog niet helemaal klaar voor

Om naar bot te gaan

Om de snipper van het leven te verstenen

ik hou me vast

Er is geen vrede om van streek te maken

Die geest is gevlogen

Dit versteende filosoferen wordt oud