Christmas Carol - The Oak Ridge Boys

Like a fixture down on Main Street

She stood there all year long

With a tin cup and a tamborine

Singing Christmas songs

Folks thought she was crazy

But they loved to hear her sing

They’d drop some money in her can

She’d shake that tamborine

And they called her Christmas Carol

There’s not a Christmas song she couldn’t sing

I remember Christmas Carol

With her snow white hair and her beat up tamborine

She wore that same old ragged coat all the year around

Lived all alone in a little shack just outside of town

She’d stand there singing «Jingle Bells» in the heat of the summer time

Yes, every day was Christmas in Carol Johnson’s mind

And they called her Christmas Carol

There’s not a Christmas song she couldn’t sing

I remember Christmas Carol

With her snow white hair and her beat up tamborine

But I can still remember that twinkle in her eye

'Cause Carol kept a secret from the people passing by

That secret was a mystery they talked about so long

How each Christmas eve those gifts showed up outside the children’s home

That was forty years ago, or fifty I believe

But still the toys keep showing up each year on Christmas eve

I wonder if we’ll ever know just who took up the cause

Is it still Christmas Carol

Or is it Santa Claus?

And they called her Christmas Carol

There’s not a Christmas song she couldn’t sing

I remember Christmas Carol

With her snow white hair and her beat up tamborine

(Repeat chorus)

Als een armatuur in Main Street

Ze stond daar het hele jaar door

Met een tinnen beker en een tamboerijn

Kerstliedjes zingen

Mensen dachten dat ze gek was

Maar ze hoorden haar graag zingen

Ze zouden wat geld in haar blikje gooien

Ze zou die tamborine schudden

En ze noemden haar Christmas Carol

Er is geen kerstlied dat ze niet kon zingen

Ik herinner me kerstlied

Met haar sneeuwwitte haar en haar in elkaar geslagen tamboerijn

Ze droeg het hele jaar door diezelfde oude rafelige jas

Woonde helemaal alleen in een hutje net buiten de stad

Ze stond daar 'Jingle Bells' te zingen in de hitte van de zomer

Ja, elke dag was Kerstmis in de geest van Carol Johnson

En ze noemden haar Christmas Carol

Er is geen kerstlied dat ze niet kon zingen

Ik herinner me kerstlied

Met haar sneeuwwitte haar en haar in elkaar geslagen tamboerijn

Maar ik kan me die twinkeling in haar ogen nog herinneren

Omdat Carol een geheim bewaarde voor de voorbijgangers

Dat geheim was een mysterie waar ze zo lang over spraken

Hoe die cadeaus elke kerstavond bij het kindertehuis terechtkwamen

Dat was veertig jaar geleden, of vijftig geloof ik

Maar toch blijft het speelgoed elk jaar op kerstavond verschijnen

Ik vraag me af of we ooit zullen weten wie de zaak op zich heeft genomen

Is het nog steeds kerstlied?

Of is het de kerstman?

En ze noemden haar Christmas Carol

Er is geen kerstlied dat ze niet kon zingen

Ik herinner me kerstlied

Met haar sneeuwwitte haar en haar in elkaar geslagen tamboerijn

(Herhaal refrein)