The Banks of the Lee - The Longest Johns

When two lovers meet down beside the green bower

When two lovers meet down beneath the green tree

When Mary, fond Mary, declared unto her lover

«You have stolen my poor heart from the Banks of the Lee»

I loved her very dearly, so truly and sincerely

There was no one in this wide world I loved better than she

Every bush and every bower, every wild Irish flower

Reminds me of my Mary, on the banks of the Lee

«Well don’t stay out late, love, on the moorlands, my Mary

Well don’t stay out late, love, on the moorlands from me»

How little was our notion when we parted on the ocean

That we were forever parted from the Banks of the Lee

I loved her very dearly, so truly and sincerely

There was no one in this wide world I loved better than she

Every bush and every bower, every wild Irish flower

Reminds me of my Mary, on the banks of the Lee

I will pluck my love some roses, some blooming Irish roses

I will pluck my love some roses, the fairest that ever grew

And I’ll lay them on the grave of my own true lovely Mary

In that cold and silent churchyard where she sleeps 'neath the dew

I loved her very dearly, so truly and sincerely

There was no one in this wide world I loved better than she

Every bush and every bower, every wild Irish flower

Reminds me of my Mary, on the banks of the Lee

Wanneer twee geliefden elkaar ontmoeten naast het groene prieel

Wanneer twee geliefden elkaar ontmoeten onder de groene boom

Toen Maria, dol op Maria, aan haar minnaar verklaarde...

«Je hebt mijn arme hart gestolen van de oevers van de Lee»

Ik hield heel veel van haar, zo oprecht en oprecht

Er was niemand in deze wijde wereld van wie ik meer hield dan zij

Elke struik en elk prieel, elke wilde Ierse bloem

Doet me denken aan mijn Mary, aan de oevers van de Lee

"Nou, blijf niet te laat buiten, liefje, op de heidevelden, mijn Mary"

Blijf niet te laat weg, liefje, op de heidevelden van mij»

Hoe weinig was ons idee toen we scheidden op de oceaan

Dat we voor altijd gescheiden waren van de oevers van de Lee

Ik hield heel veel van haar, zo oprecht en oprecht

Er was niemand in deze wijde wereld van wie ik meer hield dan zij

Elke struik en elk prieel, elke wilde Ierse bloem

Doet me denken aan mijn Mary, aan de oevers van de Lee

Ik zal mijn liefde wat rozen plukken, wat bloeiende Ierse rozen

Ik zal mijn liefde wat rozen plukken, de mooiste die ooit groeiden

En ik zal ze op het graf van mijn eigen ware lieve Mary leggen

Op dat koude en stille kerkhof waar ze 'onder de dauw' slaapt

Ik hield heel veel van haar, zo oprecht en oprecht

Er was niemand in deze wijde wereld van wie ik meer hield dan zij

Elke struik en elk prieel, elke wilde Ierse bloem

Doet me denken aan mijn Mary, aan de oevers van de Lee