The Mary Ellen Carter - The Longest Johns

She went down last October in a pouring driving rain

The skipper, he’d been drinking and the Mate, he felt no pain

Too close to Three Mile Rock, and she was dealt her mortal blow

And the Mary Ellen Carter settled low

There was just us five aboard her when she finally was awash

We’d worked like hell to save her, all heedless of the cost

And the groan she gave as she went down, it caused us to proclaim

That the Mary Ellen Carter’d rise again

Well, the owners wrote her off;

not a nickel would be spent

She gave twenty years of service, boys, then met her sorry end

But insurance paid the loss to us, they let her rest below

Then they laughed at us and said we had to go

But we talked of her all winter, some days around the clock

For she’s worth a quarter million, afloat and at the dock

And with every jar that hit the bar, we swore we would remain

And make the Mary Ellen Carter rise again

Rise again, rise again!

Let her name not be lost to the knowledge of men

Those who loved her best and were with her 'til the end

Will make the Mary Ellen Carter rise again!

All spring, now, we’ve been with her on a barge lent by a friend

Three dives a day in hard hat suit and twice I’ve had the bends

Thank God it’s only sixty feet and the currents here are slow

Or I’d never have the strength to go below

But we’ve patched her rents, stopped her vents, dogged hatch and porthole down

Put cables to her, 'fore and aft and girded her around

Tomorrow, noon, we hit the air and then take up the strain

And make the Mary Ellen Carter rise again

Rise again, rise again!

Let her name not be lost to the knowledge of men

Those who loved her best and were with her 'til the end

Will make the Mary Ellen Carter rise again!

For we couldn’t leave her there, you see, to crumble into scale

She’d saved our lives so many times, living through the gale

And the laughing, drunken rats who left her to a sorry grave

They won’t be laughing in another day

And you, to whom adversity has dealt the final blow

With smiling bastards lying to you everywhere you go

Turn to, and put out all your strength of arm and heart and brain

And like the Mary Ellen Carter, rise again

Rise again, rise again!

Though your heart it be broken and life about to end

No matter what you’ve lost, be it a home, a love, a friend

Then like the Mary Ellen Carter, rise again!

Rise again, rise again!

Though your heart it be broken and life about to end

No matter what you’ve lost, be it a home, a love, a friend

Then like the Mary Ellen Carter, rise again!

Ze ging afgelopen oktober ten onder in een stromende slagregen

De schipper, hij had gedronken en de stuurman, hij voelde geen pijn

Te dicht bij Three Mile Rock en ze kreeg haar dodelijke klap toe

En de Mary Ellen Carter vestigde zich laag

We waren met z'n vijven aan boord toen ze eindelijk overspoeld werd

We hadden keihard gewerkt om haar te redden, zonder acht te slaan op de kosten

En de kreun die ze gaf toen ze naar beneden ging, zorgde ervoor dat we verkondigden:

Dat de Mary Ellen Carter weer zou opstaan

Nou, de eigenaren schreven haar af;

er zou geen nikkel worden uitgegeven

Ze heeft twintig jaar dienst gedaan, jongens, en kwam toen aan haar spijtige einde

Maar de verzekering betaalde het verlies aan ons, ze lieten haar hieronder rusten

Toen lachten ze ons uit en zeiden dat we moesten gaan

Maar we hebben de hele winter over haar gepraat, sommige dagen de klok rond

Want ze is een kwart miljoen waard, drijvend en in de haven

En met elke pot die de bar raakte, zwoeren we dat we zouden blijven

En laat de Mary Ellen Carter weer opstaan

Sta weer op, sta weer op!

Laat haar naam niet verloren gaan aan de kennis van mannen

Degenen die het beste van haar hielden en bij haar waren tot het einde

Zal de Mary Ellen Carter weer laten opstaan!

De hele lente zijn we nu bij haar op een boot die is uitgeleend door een vriend

Drie duiken per dag in een helm met helm en twee keer heb ik de bochten gehad

Godzijdank is het maar zestig voet en zijn de stromingen hier traag

Of ik zou nooit de kracht hebben om naar beneden te gaan

Maar we hebben haar huurprijzen gepatcht, haar ventilatieopeningen gestopt, luik en patrijspoort naar beneden gehaald

Leg kabels naar haar, 'voor en achter en omgord haar rond'

Morgen, 12.00 uur, gaan we de lucht in en nemen we de spanning op

En laat de Mary Ellen Carter weer opstaan

Sta weer op, sta weer op!

Laat haar naam niet verloren gaan aan de kennis van mannen

Degenen die het beste van haar hielden en bij haar waren tot het einde

Zal de Mary Ellen Carter weer laten opstaan!

Want we konden haar daar niet achterlaten, zie je, om af te brokkelen tot schaal

Ze had ons leven zo vaak gered door de storm te doorstaan

En de lachende, dronken ratten die haar achterlieten in een spijtig graf

Ze zullen over een dag niet meer lachen

En jij, aan wie tegenspoed de genadeslag heeft toegebracht

Met lachende klootzakken die overal tegen je liegen

Keer je om en zet al je kracht van arm, hart en brein uit

En net als de Mary Ellen Carter, sta weer op

Sta weer op, sta weer op!

Hoewel je hart wordt gebroken en het leven bijna eindigt

Wat je ook bent kwijtgeraakt, of het nu een thuis, een liefde of een vriend is

Sta dan weer op, net als de Mary Ellen Carter!

Sta weer op, sta weer op!

Hoewel je hart wordt gebroken en het leven bijna eindigt

Wat je ook bent kwijtgeraakt, of het nu een thuis, een liefde of een vriend is

Sta dan weer op, net als de Mary Ellen Carter!