An Undoing World - The Klezmatics

By the time we’re done with dancing

Elsewhere darling you’ll be glancing

And the night’s a river-torrent tearing us apart

Merely melody entwined us

Easily the ties that bind us

Break in fibrillations of the heart

Don’t cry out or cling in terror

Darling that’s a fatal error

Clinging to a somebody you thought you knew was yours

Dispossession by attrition is a permanent condition

That the wretched modern world endures

You drift away, you’re carried by a stream

Refugee a wanderer you roam;

You lose your way, so it will come to seem:

No Place in Particular is home

You glance away, your house has disappeared

The sweater you’ve been knitting has unpurled

You live adrift, and everything you feared

Comes to you in this undoing world

Copper-plated, nailed together, buffeted by ocean weather

Stands the Queen of Exiles and our mother she may be

Hollow-breasted broken-hearted watching for her dear departed

For her children cast upon the sea

At her back the great idyllic land of justice

For exilic peoples ponders making justice private property

Darling never dream another woman might

Have been your mother

Someday you may be a refugee

A refugee, who’s running from the wars

Hiding from the fire-bombs they’ve hurled;

Eternally a stranger out-of-doors

Desperate in this undoing world

Mother for your derelicted

Children from your womb evicted

Grant us shelter harbor solace safety

Let us in!

Let us tell you where we traveled

How our hopes our lives unraveled

How unwelcome everywhere we’ve been

Tegen de tijd dat we klaar zijn met dansen

Elders, schat, zul je een blik werpen

En de nacht is een rivierstroom die ons uit elkaar scheurt

Alleen melodie verstrengelde ons

Gemakkelijk de banden die ons binden

Breuk in fibrillaties van het hart

Schreeuw niet uit en klamp je niet vast aan angst

Schat, dat is een fatale fout

Vastklampen aan iemand waarvan je dacht te weten dat die van jou was

Onteigening door uitputtingsslag is een blijvende aandoening

Dat de ellendige moderne wereld verdraagt

Je drijft weg, je wordt gedragen door een stroom

Vluchteling een zwerver je zwerft;

Je bent de weg kwijt, dus het lijkt erop:

Geen plaats in het bijzonder is thuis

Je kijkt weg, je huis is verdwenen

De trui die je aan het breien bent, is losgekomen

Je leeft op drift, en alles waar je bang voor was

Komt naar je toe in deze ongedaan makende wereld

Verkoperd, aan elkaar genageld, geteisterd door oceaanweer

Staat de koningin van ballingen en onze moeder kan ze zijn

Gebroken hart met holle borsten kijkend naar haar dierbare overleden

Voor haar kinderen geworpen op de zee

Aan haar rug het grote idyllische land van gerechtigheid

Voor verbannen volkeren overweegt om gerechtigheid privé-eigendom te maken

Lieverd, droom nooit dat een andere vrouw dat zou kunnen

Ben je moeder geweest

Op een dag ben je misschien een vluchteling

Een vluchteling die op de vlucht is voor de oorlogen

Verborgen voor de brandbommen die ze hebben geslingerd;

Eeuwig een vreemdeling buitenshuis

Wanhopig in deze onherstelbare wereld

Moeder voor je verwaarloosde

Kinderen uit je baarmoeder verdreven

Schenk ons ​​beschutting in de haven van veiligheid

Laat ons binnen!

Laat ons je vertellen waar we naartoe zijn gereisd

Hoe onze hoop en ons leven ontrafeld werden

Hoe onwelkom we overal zijn geweest