Wasteland - The Jam

Meet me on the wastelands — later this day

We’ll sit and talk and hold hands maybe

For there’s not much else to do in this drab and colourless

Place

We’ll sit amongst the rubber tyres

Amongst the discarded bric-a-brac

People have no use for — amongst the smouldering embers of

Yesterday

And when or if the sun shines

Lighting our once beautiful features

We’ll smile but only for seconds

For to be caught smiling is to acknowledge life

A brave but useless show of compassion

And that is forbidden in this drab and colourless world

Meet me on the wastelands — the ones behind

The old houses — the ones — left standing pre-war —

The ones overshadowed by the monolith monstrosities —

Councils call homes

And there amongst the shit — the dirty linen

The holy Coca-Cola tins — the punctured footballs

The ragged dolls — the rusting bicycles

We’ll sit and probably hold hands

And watch the rain fall (watch it, watch it)

Tumble and fall (tumble and falling)

Like our lives (like our lives)

Just like our lives

We’ll talk about the old days

When the wasteland was release when we could play

And think — without feeling guilty —

Meet me later but we’ll have to hold hands

Tumble and fall (tumble and falling)

Like our lives (like our lives)

Exactly like our lives

Ontmoet me op de woestenij - later op de dag

We zullen zitten en praten en misschien elkaars hand vasthouden

Want er is niet veel anders te doen in dit saaie en kleurloze

Plaats

We gaan tussen de rubberen banden zitten

Tussen de afgedankte snuisterijen

Mensen hebben er niets aan — tussen de smeulende sintels van

Gisteren

En wanneer of als de zon schijnt

Het aansteken van onze eens zo mooie functies

We zullen glimlachen, maar slechts voor seconden

Want lachend betrapt worden is het leven erkennen

Een moedige maar nutteloze blijk van medeleven

En dat is verboden in deze grauwe en kleurloze wereld

Ontmoet me op de woestenijen — die erachter

De oude huizen — die — zijn voor de oorlog blijven staan ​​—

Degenen die overschaduwd worden door de monolithische wangedrochten —

Raden noemen huizen

En daar tussen de stront — het vuile linnen

De heilige Coca-Cola blikken — de lekke voetballen

De haveloze poppen — de roestende fietsen

We zullen zitten en waarschijnlijk elkaars hand vasthouden

En kijk hoe de regen valt (kijk ernaar, kijk ernaar)

Tuimelen en vallen (tuimelen en vallen)

Zoals onze levens (zoals onze levens)

Net als ons leven

We praten over vroeger

Toen de woestenij werd losgelaten toen we konden spelen

En denk — zonder je schuldig te voelen —

Ontmoet me later, maar we moeten elkaars hand vasthouden

Tuimelen en vallen (tuimelen en vallen)

Zoals onze levens (zoals onze levens)

Precies zoals ons leven