Private Hell - The Jam

Closer than close — you see yourself —

A mirrored image — of what you wanted to be.

As each day goes by — a little more —

You can’t remember — what it was you wanted anyway.

The fingers feel the lines — they prod the space —

Your ageing face — the face that once was so beautiful,

is still there but unrecognizable —

Private Hell.

The man who you once loved — is bald and fat —

And seldom in — working late as usual.

Your interest has waned — you feel the strain —

The bed springs snap — on the occasions he lies upon you —

close your eyes and think of nothing but —

Private Hell.

Think of Emma — wonder what she’s doing —

Her husband Terry — and your grandchildren.

Think of Edward — who’s still at college —

You send him letters — which he doesn’t acknowledge.

'Cause he don’t care,

They don’t care.

'Cause they’re all going through their own — Private Hell.

The morning slips away — in a valium haze,

And catalogues — and numerous cups of coffee.

In the afternoon — the weekly food,

Is put in bags — as you float off down the high street

The shop windows reflect — play a nameless host,

To a closet ghost — a picture of your fantasy —

A victim of your misery — and Private Hell

Alone at 6 o’clock — you drop a cup —

You see it smash — inside you crack —

You can’t go on — but you sweep it up —

Safe at last inside your Private Hell.

Sanity at last inside your Private Hell.

Dichterbij dan dichtbij — je ziet jezelf —

Een spiegelbeeld van wat je wilde zijn.

Naarmate elke dag verstrijkt - een beetje meer -

Je kunt het je niet meer herinneren - wat je toch wilde.

De vingers voelen de lijnen — ze prikken in de ruimte —

Je ouder wordende gezicht — het gezicht dat ooit zo mooi was,

is er nog, maar onherkenbaar —

Privé hel.

De man van wie je ooit hield - is kaal en dik -

En zelden in — zoals gewoonlijk laat werken.

Je interesse is afgenomen — je voelt de spanning —

De bedveren klikken - als hij op je ligt -

sluit je ogen en denk aan niets anders dan...

Privé hel.

Denk aan Emma - vraag me af wat ze doet -

Haar man Terry en uw kleinkinderen.

Denk aan Edward, die nog op de universiteit zit

Je stuurt hem brieven - die hij niet erkent.

Omdat het hem niets kan schelen,

Het kan ze niet schelen.

Omdat ze allemaal door hun eigen privé-hel gaan.

De ochtend glijdt weg - in een valium waas,

En catalogi en talloze kopjes koffie.

In de middag — het wekelijkse eten,

Wordt in zakken gedaan - terwijl je door de winkelstraat zweeft

De etalages weerspiegelen — speel een naamloze gastheer,

Naar een kastgeest - een foto van je fantasie -

Een slachtoffer van je ellende - en Private Hell

Alleen om 6 uur — u laat een kopje vallen —

Je ziet het breken - van binnen barst je -

Je kunt niet verder gaan, maar je veegt het op

Eindelijk veilig in je Private Hell.

Eindelijk gezond verstand in je privéhel.