A Violent Strike - The Human Abstract

…And out of the great beyond came a pitch black multitude

Here to choose the weakest of our race

Hellhounds with the Devil’s own face

Confused a violent strike with something finally here to guide the way

Our faith in order was a mistake

Fearful and divine, and devoid of grace

They try to run, but there’s no escape

And the light decayed on that final day, fear crept up inside

Night became something more than a trade, a weakness that we all can share

Death’s glow in the wind, this is the end

And I watched as a spiral took shape across the sky

It was like a call from the other side

What will you do now?

The fires of hell are raining down

Deep inside you’re starting to shake, and are slowly losing ground

Everyone is dead.

Your bravery is useless

Your bravery is useless

And I watched as a spiral took shape across the sky

It was like a call from the other side, and there I cried

Out of control and paralyzed, as everything I once was died

No way I’d be dying honorably, if they came and took my life now

No way I’d be dying honorably

Regrets in tow, didn’t even stand a chance

So hear me, the final lines have been drawn

To build again, to fall again, it’s worn me down to the last straw

I held on so long to my home, until a tempest came

She came in and swept it away

Where’s your bravery?

What will bravery do for you now?

...En uit het grote hiernamaals kwam een ​​pikzwarte menigte

Hier om de zwakste van ons ras te kiezen

Hellhounds met het eigen gezicht van de duivel

Een gewelddadige aanval verward met iets dat eindelijk hier is om de weg te wijzen

Ons vertrouwen in de orde was een vergissing

Angstaanjagend en goddelijk, en verstoken van genade

Ze proberen te vluchten, maar er is geen ontkomen aan

En het licht verging op die laatste dag, angst kroop naar binnen

De nacht werd meer dan een ruil, een zwakte die we allemaal kunnen delen

De gloed van de dood in de wind, dit is het einde

En ik zag hoe een spiraal vorm kreeg aan de hemel

Het was als een telefoontje van de andere kant

Wat ga je nu doen?

De vuren van de hel regenen neer

Diep van binnen begin je te beven en verlies je langzaam terrein

Iedereen is dood.

Je moed is nutteloos

Je moed is nutteloos

En ik zag hoe een spiraal vorm kreeg aan de hemel

Het was als een telefoontje van de andere kant, en daar moest ik huilen

Uit de hand en verlamd, zoals alles wat ik ooit was gestorven

Ik zou echt niet eervol sterven als ze nu kwamen en mijn leven namen

No way dat ik eervol zou sterven

Spijt op sleeptouw, maakte niet eens een kans

Dus hoor me, de laatste regels zijn getrokken

Om weer op te bouwen, om weer te vallen, het heeft me tot de laatste druppel versleten

Ik hield zo lang vast aan mijn huis, tot er een storm kwam

Ze kwam binnen en veegde het weg

Waar is je moed?

Wat zal moed nu voor je doen?