Polaris - The Human Abstract

Face the change

I’m not ashamed

To say

I take

Pleasure in burning all of my epitaphs

Search with out-stretched arms, a torch to hold on to

Turning the sands of time into glass

Push through here and beyond

Endure every trial, breaking in from the outside

Back to the struggle to then find strength in a starting over

I vowed not to spend my life comforted by enclosure

Better to cry out in pain than be uninvolved

Silent and lame to the life that beckons us

Sirens calling me over the hills and trails

There to wander so restlessly, bold and tireless

Seeking to broaden the lines dividing identity

Push through here and beyond

Endure every trial, breaking in from the outside

Back to the struggle to then find strength in a starting over

I vowed not to spend my life comforted by enclosure

Better to cry out in pain than be uninvolved

Silent and lame to the life that beckons us

The task at hand

To unleash the bondage

Of endless lives, pressures, actions, questions

Answers giving birth to questions

Unfolding like the petals of a lotus

Eternal longing until we die no more

Because you never hold on to the spoils you’ve won

All your triumphs in vain if you can’t embrace a change

All the paths I’ve been down, I still have never found

Something lasting through the years

But all these worthless fears that mean nothing

Compare your life, your loves

To the vastness of the endless stars above

Ga de verandering onder ogen

Ik schaam mij niet

Zeggen

Ik neem

Plezier in het verbranden van al mijn grafschriften

Zoeken met uitgestrekte armen, een fakkel om aan vast te houden

Het zand van de tijd in glas veranderen

Duw door hier en daarbuiten

Doorsta elke beproeving en breek van buitenaf in

Terug naar de strijd om vervolgens kracht te vinden in een opnieuw beginnen

Ik heb gezworen mijn leven niet door te brengen getroost door insluiting

Het is beter om te huilen van de pijn dan er niet bij betrokken te zijn

Stil en kreupel voor het leven dat ons lonkt

Sirenes roepen me over de heuvels en paden

Daar om zo rusteloos, brutaal en onvermoeibaar rond te dwalen

Op zoek naar een verbreding van de scheidingslijnen voor identiteit

Duw door hier en daarbuiten

Doorsta elke beproeving en breek van buitenaf in

Terug naar de strijd om vervolgens kracht te vinden in een opnieuw beginnen

Ik heb gezworen mijn leven niet door te brengen getroost door insluiting

Het is beter om te huilen van de pijn dan er niet bij betrokken te zijn

Stil en kreupel voor het leven dat ons lonkt

De huidige opdracht

Om de slavernij los te laten

Van eindeloze levens, druk, acties, vragen

Antwoorden bij het baren van vragen

Ontvouwen als de bloemblaadjes van een lotus

Eeuwig verlangen totdat we niet meer sterven

Omdat je nooit vasthoudt aan de buit die je hebt gewonnen

Al je triomfen tevergeefs als je een verandering niet kunt omarmen

Alle paden die ik heb bewandeld, heb ik nog steeds nooit gevonden

Iets blijvends door de jaren heen

Maar al deze waardeloze angsten die niets betekenen

Vergelijk je leven, je liefdes

Naar de uitgestrektheid van de eindeloze sterren hierboven