A Dead World At Sunrise - The Human Abstract

Now that we’ve reached the end, and I’m the only one surviving

I’m just waiting for the morning light to touch my skin, warm my heart

But I see a dead world at sunrise, a dead world at sunrise

And nothing can reverse the state

Who now will pray and save my soul when hell ascends and calls my name?

I’m alone, so forth and so on

Their faces left, I’m longing for death, I’m in torture, torture…

It’s all that’s left of my memories

The cold hard truth, bitter and sweet

Though I can’t touch them, see them

They are there, silent…

They listen, silent though they listen.

x2

But I see a dead world at sunrise, a dead world at sunrise

And nothing can reverse the state

We are still one

Oh yes, I’m back

I’m left missing pieces of myself, of myself

Missing pieces of myself, of myself, of myself.

x2

(…Then I looked, and I heard a messenger flying in midheaven, shouting aloud,

«Woe, woe, woe to those who dwell upon the earth, because of the voices of

those who are yet to sound!»)

Nu we het einde hebben bereikt, en ik de enige ben die overleeft

Ik wacht gewoon tot het ochtendlicht mijn huid raakt, mijn hart verwarmt

Maar ik zie een dode wereld bij zonsopgang, een dode wereld bij zonsopgang

En niets kan de staat omkeren

Wie zal nu bidden en mijn ziel redden als de hel opstijgt en mijn naam roept?

Ik ben alleen, enzovoort, enzovoort

Hun gezichten vertrokken, ik verlang naar de dood, ik word gemarteld, gemarteld...

Het is alles wat er nog over is van mijn herinneringen

De koude harde waarheid, bitter en zoet

Hoewel ik ze niet kan aanraken, moet je ze zien

Ze zijn er, stil...

Ze luisteren, stil hoewel ze luisteren.

x2

Maar ik zie een dode wereld bij zonsopgang, een dode wereld bij zonsopgang

En niets kan de staat omkeren

We zijn nog steeds één

Oh ja, ik ben terug

Ik mis stukjes van mezelf, van mezelf

Ontbrekende stukjes van mezelf, van mezelf, van mezelf.

x2

(...Toen keek ik, en ik hoorde een boodschapper in het midden van de hemel vliegen, luid schreeuwend,

«Wee, wee, wee degenen die op de aarde wonen vanwege de stemmen van

degenen die nog moeten klinken!»)