Little Victories - The Horrors

I press your hand in mine however cautiously, I keep a smile right to myself

And I lapse into the grasp of an overriding obsession

And I get sick as I watch my interests fall into suspension

This Winter

So cold, Creeping down your arm

Stealth soldiers, Creeping around your palm

It’s hard, hard to understand

Little victories won creeping around your hand

The sickness has taken hold through violent, blurted syllables

Escape my mouth under my breath

The voice of pricking dread is whispering insistent in my ear

My paranoia galvanised by your gaze, so austere

This Winter…

I pinned your crest to my chest, hoping it might start to look right

There was hushed talk of young boy’s corpse lying face down in some river

His hands used to move like mine

I can’t stand myself this morning, i am practically that boy

No strength to endure, Ghostly insecure, Pallid through lack of choice

This winter…

Ik druk je hand in de mijne, maar voorzichtig, ik houd een glimlach recht voor mezelf

En ik val in de greep van een allesoverheersende obsessie

En ik word ziek als ik zie hoe mijn interesses worden opgeschort

Deze winter

Zo koud, kruipend langs je arm

Stealth-soldaten, kruipend rond je handpalm

Het is moeilijk, moeilijk te begrijpen

Kleine overwinningen die rond je hand kruipen

De ziekte heeft greep gekregen door middel van gewelddadige, flapperende lettergrepen

Ontsnap aan mijn mond onder mijn adem

De stem van prikkelende angst fluistert indringend in mijn oor

Mijn paranoia gegalvaniseerd door je blik, zo sober

Deze winter…

Ik heb je wapen op mijn borst gespeld, in de hoop dat het er goed uit zou gaan zien

Er werd stil gesproken over het lijk van een jonge jongen dat met zijn gezicht naar beneden in een rivier lag

Zijn handen bewogen zich zoals de mijne

Ik kan mezelf niet uitstaan ​​vanmorgen, ik ben praktisch die jongen

Geen kracht om te doorstaan, spookachtig onzeker, bleek door gebrek aan keuze

Deze winter…