Excellent Choice - The Horrors

Morgan moves back to the familiar charms of his fiery days when

Morgan still felt something.

No longer

Morgan’s like a slave, three feet of paper and a family of four.

Morgan wonders why his wife is so slow, blames his wife for his slow love.

He shakes his head as he climbs into bed,

Grits his teeth as he moves between the sheets.

Morgan feels like sudden laughter when he sees.

Excellent!

He doesn’t sleep much on account of a terrible pain in his head.

And sometimes Morgan sits up in the loft reading from a book of children’s

stories.

Now listen

Well I’m not trying to question your decision,

In my opinion

You’ve made an excellent choice.

I don’t want to put the doubt in your mind.

In my head, well, you’re just fine

Excellent choice.

Jaws no ordinary sucking harder, sagging eyelids &pocked cheeks,

Intelligent the television buzzes &crackles &preaches

Morgan feels like his family have made a conscious effort to cause him misery.

His taste buds have deserted, sneaking away from his wife’s cooking.

Morgan dreads the family meal, clenching one hand under the table.

The bland wall hangings nod at the food in recognition.

They are far too familiar with one another.

Morgan’s work for minimum wage is no comfort whatsoever.

He thinks about the items that have sapped his money over the years,

shoe polish, oven cleaner, vacuum bags, sugar substitute.

A pathetic collection of unwanted gifts and dream-sapping commerce.

Any creative reserves once stored are long gone.

Morgan seethes at the realisation he has given his children too much

of the little he has.

Morgan wishes his family dead.

Well I’m not trying to change your opinion

I’m so happy that you’ve finally found your voice.

I don’t want to put the doubt in your mind

In my head you’re just fine.

Excellent Choice.

Lacking imagination, and full of despair, Morgan turns

tail and leaves without a word.

The door shuts compliantly as he moves outside.

Morgan crunches down the path with regular, driven feet,

pushing through the grey clouds escaping his mouth.

Approaching the train tracks, he sighs, lays flat across the line,

and shuts his eyes.

Morgan keert terug naar de vertrouwde charmes van zijn vurige dagen toen...

Morgan voelde nog steeds iets.

Niet langer

Morgan is als een slaaf, een meter papier en een gezin van vier.

Morgan vraagt ​​zich af waarom zijn vrouw zo traag is en geeft zijn vrouw de schuld van zijn langzame liefde.

Hij schudt zijn hoofd terwijl hij in bed klimt,

Bijt op zijn tanden terwijl hij tussen de lakens door beweegt.

Morgan moet ineens lachen als hij het ziet.

Uitmuntend!

Hij slaapt niet veel vanwege een vreselijke pijn in zijn hoofd.

En soms zit Morgan rechtop op de zolder te lezen uit een kinderboek

verhalen.

Luister nu

Nou, ik probeer je beslissing niet in twijfel te trekken,

Volgens mij

Je hebt een uitstekende keuze gemaakt.

Ik wil je niet in twijfel trekken.

In mijn hoofd zit je goed

Uitstekende keuze.

Kaken niet gewoon harder zuigen, hangende oogleden en pokdalige wangen,

Intelligent de televisie zoemt & kraakt & predikt

Morgan heeft het gevoel dat zijn familie een bewuste poging heeft gedaan om hem ellende te bezorgen.

Zijn smaakpapillen zijn in de steek gelaten en sluipen weg van het koken van zijn vrouw.

Morgan ziet op tegen de familiemaaltijd en klemt een hand onder de tafel.

De saaie wandkleden knikken in herkenning naar het eten.

Ze kennen elkaar veel te goed.

Morgans werk voor het minimumloon is geen troost.

Hij denkt aan de items die zijn geld in de loop der jaren hebben opgebruikt,

schoenpoets, ovenreiniger, stofzuigerzakken, suikervervanger.

Een zielige verzameling ongewenste cadeaus en droomvernietigende handel.

Alle creatieve reserves die eenmaal zijn opgeslagen, zijn allang verdwenen.

Morgan rilt van het besef dat hij zijn kinderen te veel heeft gegeven

van het weinige dat hij heeft.

Morgan wenst zijn familie dood.

Nou, ik probeer je mening niet te veranderen

Ik ben zo blij dat je eindelijk je stem hebt gevonden.

Ik wil je niet in twijfel trekken

In mijn hoofd gaat het prima.

Uitstekende keuze.

Bij gebrek aan verbeeldingskracht en vol wanhoop keert Morgan zich om

staart en vertrekt zonder een woord.

De deur valt mee als hij naar buiten gaat.

Morgan kraakt het pad af met regelmatige, gedreven voeten,

duwend door de grijze wolken die aan zijn mond ontsnapten.

Bij het naderen van de treinrails, zucht hij, gaat plat over de lijn liggen,

en sluit zijn ogen.