An Acquaintance Strikes A Chord - The Good Life

He couldn’t make it sing

The strings had grown so worn

They made his fingers bleed

Soon after the event he made an acquaintance

Whose fingers bled as well

Forming scabs that never heal

Would you play a song for me?

Some wilting melody

That drifts over the sunflowers

To some far away country

Won’t you play a song for me?

With words like push pins?

They stick into my heart…

And bleed out resonance

These songs are all asleep

They lay dormant inside of me

This vacant recitation.

i can’t resuscitate them

Won’t you play a song for me?

Let the words escape your mouth!

Scream out what you’ve lost!

In song it will be found

He broke his old guitar

He smashed it on his bedpost

Where he used to dream up lovers

Kissing his forehead, «good morning.»

Hij kon het niet laten zingen

De snaren waren zo versleten geworden

Ze lieten zijn vingers bloeden

Kort na het evenement maakte hij kennis met

Wiens vingers ook bloedden

Vormen van korsten die nooit genezen

Wil je een nummer voor me spelen?

Een verwelkende melodie

Dat drijft over de zonnebloemen

Naar een ver land

Wil je geen nummer voor me spelen?

Met woorden als push pins?

Ze blijven in mijn hart...

En bloeden uit resonantie

Deze liedjes slapen allemaal

Ze lagen in mij te slapen

Deze vacante recitatie.

ik kan ze niet reanimeren

Wil je geen nummer voor me spelen?

Laat de woorden aan je mond ontsnappen!

Schreeuw uit wat je bent kwijtgeraakt!

In het nummer wordt het gevonden

Hij heeft zijn oude gitaar gebroken

Hij verbrijzelde het op zijn bedpost

Waar hij minnaars droomde

Hij kust zijn voorhoofd, "goedemorgen."