Album Of The Year - The Good Life

the first time that i met her

i was throwing up in a ladies room stall.

she asked me if i needed anything

i said i think i spilled my drink.

and that’s how it started.

(or so i’d like to believe)

she took me to her mother’s house outside of town

where the stars hang down.

she said she’d never seen someone so lost.

i said i’d never felt so found.

and then i kissed her on the cheek.

and so she kissed me on the mouth.

oh oh oh oh.

spring was popping daises

around rusted trucks and busted lawn chairs.

we moved into a studio in council bluffs

to save a couple of bucks.

where the mice came out at night.

neighbors were screaming all the time.

we’d make love in the afternoon

to chelsea girls and bachelor number 2.

i’d play for her some songs i wrote

she’d joke and say i’m shooting through the roof.

i’d say they’re all for you dear.

i’ll write the album of the year.

and i know she’d love me then.

i swear to god she did.

because the way she’d bite my lower lip

and push her hips against my hips.

and dig her nails so deep into my skin.

the first time that i met her

i was convinced that i had finally found the one.

she was convinced i was under the influence

of all those drunken romantics.

i was reading Fante at the time.

i had Bukowski on my mind.

she got a job at jacob’s

serving cocktails to all the local drunks.

against her will i fit the bill

i perched down at the end of the bar.

she says space is not just a place for stars.

i give you an inch you want a house with a yard.

and i know she loved me once.

but now those days are gone.

she used to call me every day

from a payphone on her break for lunch

just to say she can’t wait to come home.

to come home.

to come home.

yeah home.

the last time that i saw her

she was picking through which records were hers.

her clothes were packed in boxes

with some pots and pans and books and a toaster.

just then a mouse scurried across the floor.

so i laughed until it didn’t hurt.

i laughed until it didn’t hurt.

i laughed until it didn’t hurt.

ah right.

de eerste keer dat ik haar ontmoette

ik moest overgeven in een kraam in een damestoilet.

ze vroeg me of ik iets nodig had

ik zei dat ik denk dat ik mijn drankje gemorst heb.

en zo is het begonnen.

(althans dat wil ik graag geloven)

ze nam me mee naar het huis van haar moeder buiten de stad

waar de sterren naar beneden hangen.

ze zei dat ze nog nooit iemand zo verloren had gezien.

ik zei dat ik me nog nooit zo gevonden had gevoeld.

en toen kuste ik haar op de wang.

en dus kuste ze me op de mond.

Oh Oh oh oh.

de lente knalde madeliefjes

rond verroeste vrachtwagens en kapotte tuinstoelen.

we zijn verhuisd naar een studio in Council bluffs

om een ​​paar dollar te besparen.

waar de muizen 's nachts uitkwamen.

buren schreeuwden de hele tijd.

we zouden 's middags vrijen

tot Chelsea Girls en vrijgezel nummer 2.

ik zou een paar liedjes voor haar spelen die ik schreef

ze zou een grapje maken en zeggen dat ik door het dak schiet.

ik zou zeggen dat ze allemaal voor jou zijn schat.

ik schrijf het album van het jaar.

en ik weet dat ze dan van me zou houden.

ik zweer bij god dat ze het deed.

omdat de manier waarop ze op mijn onderlip bijt

en duw haar heupen tegen mijn heupen.

en graaf haar nagels zo diep in mijn huid.

de eerste keer dat ik haar ontmoette

ik was ervan overtuigd dat ik eindelijk die ene had gevonden.

ze was ervan overtuigd dat ik onder invloed was

van al die dronken romantici.

ik was toen Fante aan het lezen.

ik had Bukowski in gedachten.

ze heeft een baan bij Jacob's

cocktails serveren aan alle lokale dronkaards.

tegen haar wil past ik bij de rekening

ik ging aan het einde van de bar zitten.

ze zegt dat de ruimte niet alleen een plek is voor sterren.

ik geef je een duim dat je een huis met een tuin wilt.

en ik weet dat ze ooit van me hield.

maar nu zijn die dagen voorbij.

ze belde me elke dag

uit een telefooncel tijdens haar lunchpauze

gewoon om te zeggen dat ze niet kan wachten om thuis te komen.

thuiskomen.

thuiskomen.

ja naar huis.

de laatste keer dat ik haar zag

ze was aan het uitzoeken welke records van haar waren.

haar kleren waren verpakt in dozen

met wat potten en pannen en boeken en een broodrooster.

op dat moment haastte zich een muis over de vloer.

dus ik lachte totdat het geen pijn deed.

ik lachte totdat het geen pijn deed.

ik lachte totdat het geen pijn deed.

Oh oke.