Yankee Bayonet (I Will Be Home Then) - The Decemberists

Heart-carved tree trunk, Yankee bayonet

A sweetheart left behind

Far from the hills of the sea-swelled Carolinas

That’s where my true love lies

Look for me when the sun-bright swallow

Sings upon the birch bough high

But you are in the ground with the voles and the weevils

All a’chew upon your bones so dry

But when the sun breaks

To no more bulletin battle-cry

Then will you make a grave

For I will be home then

I will be home then

I will be home then

I will be home then

Then

When I was a girl how the hills of Oconee

Made a seam to hem me in There at the fair when our eyes caught, careless

Got my heart right pierced by a pin

But oh, did you see all the dead of Manassas

All the bellies and the bones and the bile

Though I lingered here with the blankets barren

And my own belly big with child

But when the sun breaks

To no more bulletin battle-cry

Then will you make a grave

For I will be home then

I will be home then

I will be home then

I will be home then

Stems and bones and stone walls too

Could keep me from you

Scaly skin is all too few

To keep me from you

But oh my love, though our bodies may be parted

Though our skin may not touch skin

Look for me with the sun-bright sparrow

I will come on the breath of the wind

Hart gesneden boomstam, Yankee bajonet

Een liefje achtergelaten

Ver van de heuvels van de door zee gezwollen Carolinas

Dat is waar mijn ware liefde ligt

Zoek me wanneer de zon-heldere zwaluw

Zingt op de berkentak hoog

Maar je bent in de grond met de woelmuizen en de snuitkevers

Kauw allemaal op je botten zo droog

Maar als de zon breekt

Om geen strijdkreet meer voor bulletins te gebruiken

Maak je dan een graf?

Want ik zal dan thuis zijn

Dan ben ik thuis

Dan ben ik thuis

Dan ben ik thuis

Dan

Toen ik een meisje was, hoe de heuvels van Oconee

Maakte een naad om me in te zoomen Daar op de kermis toen onze ogen vingen, onvoorzichtig

Ik heb mijn hart doorboord door een speld

Maar oh, heb je alle doden van Manassas gezien?

Alle buiken en de botten en de gal

Hoewel ik hier bleef hangen met de dekens kaal

En mijn eigen buik groot met kind

Maar als de zon breekt

Om geen strijdkreet meer voor bulletins te gebruiken

Maak je dan een graf?

Want ik zal dan thuis zijn

Dan ben ik thuis

Dan ben ik thuis

Dan ben ik thuis

Stengels en botten en ook stenen muren

Kan me van je weghouden

Een schilferige huid is te weinig

Om me bij je weg te houden

Maar oh mijn liefde, ook al zijn onze lichamen gescheiden

Hoewel onze huid de huid misschien niet raakt

Zoek me met de door de zon stralende mus

Ik zal komen op de adem van de wind