The Mariner's Revenge Song - The Decemberists

We are two mariners

Our ships' sole survivors

In this belly of a whale

Its ribs our ceiling beams

Its guts our carpeting

I guess we have some time to kill

You may not remember me

I was a child of three

And you, a lad of eighteen

But I remember you

And I will relate to you

How our histories interweave

At the time you were

A rake and a roustabout

Spending all your money

On the whores and hounds

Oh-ohhhhh

You had a charming air

All cheap and debonair

My widowed mother found so sweet

And so she took you in

Her sheets still warm with him

Now filled with filth and foul disease

As time wore on, you proved

A debt-ridden drunken mess

Leaving my mother

A poor consumptive wretch

Oh-ohhhhh

And then you disappeared

Your gambling arrears

The only thing you left behind

And then the magistrate

Reclaimed our small estate

And my poor mother lost her mind

Then one day in Spring

My dear sweet mother died

But before she did

I took her hand as she, dying, cried:

Oh-ohhhhh

«Find him, bind him

Tie him to a pole and break

His fingers to splinters

Drag him to a hole until he

Wakes up, naked

Clawing at the ceiling

Of his grave»

It took me fifteen years

To swallow all my tears

Among the urchins in the street

Until a priory

Took pity and hired me

To keep their vestry nice and neat

But never once in the employ

Of these holy men

Did I ever once turn my mind

From the thought of revenge

Oh-ohhhhh

One night I overheard

The Prior exchanging words

With a penitent whaler from the sea

The captain of his ship

Who matched you toe to tip

Was known for wanton cruelty

The following day

I shipped to sea

With a privateer

And in the whistle

Of the wind

I could almost hear…

Oh-ohhhhh

«Find him, bind him

Tie him to a pole and break

His fingers to splinters

Drag him to a hole until he

Wakes up, naked

Clawing at the ceiling

Of his grave

«There is one thing I must say to you

As you sail across the sea

Always, your mother will watch over you

As you avenge this wicked deed»

And then that fateful night

We had you in our sight

After twenty months at sea

Your starboard flank abeam

I was getting my muskets clean

When came this rumbling from beneath

The ocean shook

The sky went black

And the captain quailed

As before us grew

The angry jaws

Of a giant whale

Oh Ohhhhhhhhhh

Ohhhhh

Don’t know how I survived

The crew all was chewed alive

I must have slipped between his teeth

But, O!

What providence!

What divine intelligence!

That you should survive

As well as me

It gives my heart

Great joy

To see your eyes fill with fear

So lean in close

And I will whisper

The last words you’ll hear

Ohh-ohhhhh

We zijn twee zeelieden

De enige overlevenden van onze schepen

In deze buik van een walvis

Zijn ribben onze plafondbalken

Het lef onze vloerbedekking

Ik denk dat we wat tijd hebben om te doden

Je herinnert je me misschien niet meer

Ik was een kind van drie

En jij, een jongen van achttien

Maar ik herinner me jou

En ik zal met je omgaan

Hoe onze geschiedenissen met elkaar verweven zijn

Op het moment dat je was

Een hark en een roustabout

Al je geld uitgeven

Over de hoeren en honden

Oh-ohhhhh

Je had een charmante sfeer

Allemaal goedkoop en debonair

Mijn weduwe vond het zo lief

En dus nam ze je in huis

Haar lakens zijn nog warm bij hem

Nu gevuld met vuil en vuile ziekte

Naarmate de tijd vorderde, bewees je:

Een door schulden geteisterde dronken puinhoop

Mijn moeder verlaten

Een arme consumerende stakker

Oh-ohhhhh

En toen verdween je

Uw gokachterstand

Het enige wat je achterliet

En dan de magistraat

Ons kleine landgoed teruggewonnen

En mijn arme moeder verloor haar verstand

Dan op een dag in de lente

Mijn lieve lieve moeder is overleden

Maar voordat ze dat deed

Ik pakte haar hand terwijl ze, stervende, huilde:

Oh-ohhhhh

"Vind hem, bind hem vast"

Bind hem aan een paal en breek

Zijn vingers tot splinters

Sleep hem naar een gat totdat hij

Wordt wakker, naakt

Klauwen aan het plafond

Van zijn graf»

Het kostte me vijftien jaar

Om al mijn tranen te slikken

Tussen de egels op straat

Tot een priorij

Had medelijden en huurde mij in

Om hun sacristie mooi en netjes te houden

Maar nooit een keer in dienst

Van deze heilige mannen

Ben ik ooit van gedachten veranderd?

Uit de gedachte aan wraak

Oh-ohhhhh

Op een nacht hoorde ik

De Prior wisselt woorden uit

Met een berouwvolle walvisvaarder uit de zee

De kapitein van zijn schip

Wie matchte jou met de tip

Stond bekend om zijn moedwillige wreedheid

De volgende dag

Ik heb verzonden naar zee

Met een kaper

En in het fluitje

Van de wind

Ik kon bijna horen...

Oh-ohhhhh

"Vind hem, bind hem vast"

Bind hem aan een paal en breek

Zijn vingers tot splinters

Sleep hem naar een gat totdat hij

Wordt wakker, naakt

Klauwen aan het plafond

Van zijn graf

«Er is één ding dat ik u moet zeggen»

Terwijl je over de zee vaart

Je moeder zal altijd over je waken

Terwijl je deze slechte daad wreekt»

En dan die noodlottige nacht

We hadden je in ons zicht

Na twintig maanden op zee

Uw stuurboord flank abeam

Ik was mijn musketten aan het schoonmaken

Wanneer kwam dit gerommel van beneden?

De oceaan schudde

De lucht werd zwart

En de kapitein huiverde

Zoals voor ons groeide

De boze kaken

Van een gigantische walvis

Oh ohhhhhhhhhh

Ohhhhh

Weet niet hoe ik het heb overleefd

De bemanning werd allemaal levend gekauwd

Ik moet tussen zijn tanden zijn geglipt

Maar, o!

Wat een voorzienigheid!

Wat een goddelijke intelligentie!

Dat je zou moeten overleven

Net zo goed als ik

Het geeft mijn hart

Grote vreugde

Om je ogen te zien vullen met angst

Dus leun dichtbij

En ik zal fluisteren

De laatste woorden die je zult horen

Ohh-ohhhhh