Don't Carry It All - The Decemberists

Here we come to a turning of the season

Witness to the arc towards the sun

A neighbor’s blessed burden within reason

Becomes a burden borne of all and one

And nobody, nobody knows

Let the yoke fall from our shoulders

Don’t carry it all, don’t carry it all

We are all our hands and holders

Beneath this bold and brilliant sun

And this I swear to all

A monument to build beneath the arbors

Upon a plinth that towers t’wards the trees

Let every vessel pitching hard to starboard

Lay its head on summer’s freckled knees

And nobody, nobody knows

Let the yoke fall from our shoulders

Don’t carry it all, don’t carry it all

We are all our hands and holders

Beneath this bold and brilliant sun

And this I swear to all

And this I swear to all

A there a wreath of trillium and ivy

Laid upon the body of a boy

Lazy will the loam come from its hiding

And return this quiet searcher to the soil

So raise a glass to turnings of the season

And watch it as it arcs towards the sun

And you must bear your neighbor’s burden within reason

And your labors will be borne when all is done

And nobody, nobody knows

Let the yoke fall from our shoulders

Don’t carry it all, don’t carry it all

We are all our hands and holders

Beneath this bold and brilliant sun

And this I swear to all

And this I swear to all

And this I swear to all

And this I swear to all

To all

To all

To all

Hier komen we bij een seizoenswisseling

Getuige van de boog naar de zon

De gezegende last van een naaste in redelijkheid

Wordt een last van allen en één

En niemand, niemand weet het

Laat het juk van onze schouders vallen

Draag niet alles, draag niet alles

We zijn allemaal onze handen en houders

Onder deze gedurfde en schitterende zon

En dit zweer ik op iedereen

Een monument om onder de priëlen te bouwen

Op een sokkel die naar de bomen torent

Laat elk vaartuig hard naar stuurboord werpen

Leg zijn hoofd op de zomerse sproetenknieën

En niemand, niemand weet het

Laat het juk van onze schouders vallen

Draag niet alles, draag niet alles

We zijn allemaal onze handen en houders

Onder deze gedurfde en schitterende zon

En dit zweer ik op iedereen

En dit zweer ik op iedereen

Er is een krans van trillium en klimop

Op het lichaam van een jongen gelegd

Lui zal de leem uit zijn schuilplaats komen

En breng deze stille zoeker terug naar de grond

Dus hef het glas op de seizoenswisselingen

En kijk hoe hij naar de zon zwaait

En je moet de last van je naaste redelijkerwijs dragen

En je werk zal worden gedragen als alles klaar is

En niemand, niemand weet het

Laat het juk van onze schouders vallen

Draag niet alles, draag niet alles

We zijn allemaal onze handen en houders

Onder deze gedurfde en schitterende zon

En dit zweer ik op iedereen

En dit zweer ik op iedereen

En dit zweer ik op iedereen

En dit zweer ik op iedereen

Aan iedereen

Aan iedereen

Aan iedereen