The Soldiering Life - The Decemberists

Ambling madly all over the town

The call to arms you liken to a whisper,

I liken to a radio.

You were a brickbat, a bowery tuff, so rough

They culled you from a cartoon

Pulled out of your pantaloons.

But you,

My brother in arms,

I’d rather I’d lose my limbs

Than let you come to harm.

But you,

My bombazine doll,

The bullets may singe your skin

And the mortars may fall.

But I,

I never felt so much life

Than tonight

Huddled in the trenches,

Gazing on the battle field,

Our rifles blaze away;

We blaze away.

Corporal Bradley of regiment five

In proud array standing by the bathing

Soldiers and the stevedores.

We laid on the mattress and tumbled to sleep

Our eyes aligned, swaddled in our civies

Cradled in our dungarees.

But you,

My brother in arms,

I’d rather I’d lose my limbs

Than let you come to harm.

But you,

My bombazine doll,

The bullets may singe your skin

And the mortars may fall.

But I,

I never felt so much life

Than tonight

Huddled in the trenches,

Gazing on the battle field

Our rifles blaze away;

We blaze away.

We blaze away.

We blaze away.

Dwaal door de stad slenteren

De oproep om te bewapenen die je vergelijkt met een fluistering,

Ik hou van een radio.

Je was een baksteenknuppel, een tufsteen, zo ruw

Ze haalden je uit een tekenfilm

Uit je pantalon getrokken.

Maar jij,

Mijn wapenbroeder,

Ik verlies liever mijn ledematen

Laat je dan schaden.

Maar jij,

Mijn bombazinepop,

De kogels kunnen je huid schroeien

En de mortieren kunnen vallen.

Maar ik,

Ik heb nog nooit zoveel leven gevoeld

dan vanavond

Ineengedoken in de loopgraven,

Starend naar het slagveld,

Onze geweren schieten weg;

We blazen weg.

Korporaal Bradley van regiment vijf

In trotse rij staande bij het baden

Soldaten en stuwadoors.

We lagen op de matras en vielen in slaap

Onze ogen uitgelijnd, ingebakerd in onze civies

Gewiegd in onze tuinbroek.

Maar jij,

Mijn wapenbroeder,

Ik verlies liever mijn ledematen

Laat je dan schaden.

Maar jij,

Mijn bombazinepop,

De kogels kunnen je huid schroeien

En de mortieren kunnen vallen.

Maar ik,

Ik heb nog nooit zoveel leven gevoeld

dan vanavond

Ineengedoken in de loopgraven,

Staren op het slagveld

Onze geweren schieten weg;

We blazen weg.

We blazen weg.

We blazen weg.