The Hazards of Love 4 (The Drowned) - The Decemberists

Margaret arrayed the rocks around the hull before it was sinking

A million stones, a million bones, a million holes within the chinking

And painting rings around your eyes these peppered holes so filled with crying

A whisper weighed upon the tattered down where you and I were lying

Tell me now, tell me this, a forest’s son, a river’s daughter

A willow on the willow wisp, our ghosts will wander all of the water

So let’s be married here today these rushing waves to bear our witness

And we will lie like river stones rolling only where it takes us

But I pulled you and I called you here

And I caught you and I brought you here

These hazards of love, never more will trouble us

Oh Margaret the lapping waves are licking quietly at our ankles

Another bow another breath this brilliant chill’s come for the shackle

With this long last rush of air we speak our vows and sorry whispers

When the waves came crashing down, he closed his eyes and softly kissed her

But I pulled you and I called you here

And I caught you and I brought you here

These hazards of love, never more will trouble us

And these hazards of love, never more will trouble us

Margaret legde de rotsen rond de romp voordat deze zonk

Een miljoen stenen, een miljoen botten, een miljoen gaten in de spleet

En schilderen ringen rond je ogen deze gepeperde gaten zo gevuld met huilen

Een fluistering drukte op de gescheurde dons waar jij en ik lagen

Vertel me nu, vertel me dit, de zoon van een bos, de dochter van een rivier

Een wilg op de wilgensliert, onze geesten zullen over het water dwalen

Dus laten we hier vandaag trouwen met deze ruisende golven om ons getuigenis te geven

En we zullen liggen als rivierstenen die alleen rollen waar het ons brengt

Maar ik heb je getrokken en ik heb je hier geroepen

En ik heb je gepakt en ik heb je hier gebracht

Deze gevaren van liefde, zullen ons nooit meer lastig vallen

Oh Margaret, de kabbelende golven likken stilletjes aan onze enkels

Nog een buiging, nog een ademtocht, deze briljante kou komt voor de boeien

Met deze lang laatste luchtstroom spreken we onze geloften en droevige fluisteringen uit

Toen de golven naar beneden kwamen, sloot hij zijn ogen en kuste haar zachtjes

Maar ik heb je getrokken en ik heb je hier geroepen

En ik heb je gepakt en ik heb je hier gebracht

Deze gevaren van liefde, zullen ons nooit meer lastig vallen

En deze gevaren van liefde, zullen ons nooit meer lastig vallen