A Cautionary Song - The Decemberists

There’s a place your mother goes

When everybody else is soundly sleeping

Through the lights of Beacon Street

And if you listen, you can hear her weeping

She’s weeping

'Cause the gentlemen are calling

And the snow is softly falling on her petticoat

And she’s standing in the harbor

And she’s waiting for the sailors in the jolly boat

See how they approach

With dirty hands and trousers torn

They grapple till she’s safe within their keeping

A gag is placed between her lips

To keep her sorry tongue from any speaking

Or screaming

And they row her out to packets

Where the sailors' sorry racket falls for maidenhead

And she’s scarce above the gunwales

When her clothes fall to a bundle and she’s laid in bed

On the upper deck

And so she goes from ship to ship

Her ankles clasped, her arms so rudely pinioned

'Till at last she’s satisfied

The lot of the marina’s teeming minions

In their opinions

And they tell her not to say a thing

To cousin, kindred, kith or kin or she’ll end up dead

And they throw her thirty dollars

And return her to the harbor where she goes to bed

And this is how you’re fed

So be kind to your mother

Though she may seem an awful bother

And the next time she tries to feed you collard greens

Remember what she does when you’re asleep

Er is een plek waar je moeder naartoe gaat

Als iedereen goed slaapt

Door de lichten van Beacon Street

En als je luistert, kun je haar horen huilen

Ze huilt

Omdat de heren bellen

En de sneeuw valt zachtjes op haar petticoat

En ze staat in de haven

En ze wacht op de matrozen in de vrolijke boot

Kijk hoe ze benaderen

Met vuile handen en broek gescheurd

Ze worstelen totdat ze veilig is binnen hun hoede

Er wordt een prop tussen haar lippen geplaatst

Om te voorkomen dat haar droevige tong iets uitspreekt

Of schreeuwen

En ze roeien haar uit voor pakjes

Waar het droevige racket van de zeelieden valt voor maagd

En ze is schaars boven de dolboorden

Wanneer haar kleren in een bundel vallen en ze in bed ligt

Op het bovendek

En zo gaat ze van schip naar schip

Haar enkels in elkaar geklemd, haar armen zo ruw vastgebonden

'Tot ze eindelijk tevreden is

Het lot van de krioelende volgelingen van de jachthaven

Naar hun mening

En ze zeggen haar niets te zeggen

Aan neef, verwant, vriend of familie of ze zal dood zijn

En ze gooien haar dertig dollar

En breng haar terug naar de haven waar ze naar bed gaat

En dit is hoe je wordt gevoed

Dus wees lief voor je moeder

Hoewel ze misschien een vreselijke last lijkt te zijn

En de volgende keer dat ze je boerenkool probeert te voeren

Onthoud wat ze doet als je slaapt