When You and I Were Young - The Clientele

when you & I were young

we would press our white faces from the car

& the rain on the windows would run through the gathering dark

& the lampposts shone & dogs would run into the dying frame

where the park was glowing dimly through the silence of the lanes

& the radiators hum rose above the falling leaves

where so fragile & so young you had drifted into sleep

I’ve been for a walk

& every face I see seems to be mine

night-time comes

the birds have flown

a fever glows in every line

I love this season

this weary night

the flint the dreams the silent pines

the eeriness

is in the feeling

that I have finished everything

& a child from the school was running back to her car

& her white face cried she was deaf & afraid of the dark

& the whispering house grew still as we stared into the night

in the garden & the lamps & the window’s fading light

& though Christmas was the same, we had seen another year

turning softly through the flames

toen jij en ik jong waren

we zouden onze witte gezichten uit de auto drukken

& de regen op de ramen zou door het naderende donker stromen

& de lantaarnpalen schenen & honden zouden tegen het stervende frame aan rennen

waar het park vaag gloeide door de stilte van de lanen

& de radiatoren zoemden boven de vallende bladeren

waar je zo kwetsbaar en zo jong in slaap was gevallen

Ik ben aan het wandelen geweest

& elk gezicht dat ik zie, lijkt van mij te zijn

de nacht komt

de vogels zijn gevlogen

een koorts gloeit in elke lijn

Ik hou van dit seizoen

deze vermoeide nacht

de vuursteen de dromen de stille dennen

de griezeligheid

is in het gevoel

dat ik alles heb afgemaakt

& een kind van de school rende terug naar haar auto

en haar witte gezicht huilde dat ze doof was en bang in het donker

& het fluisterende huis werd stil terwijl we in de nacht staarden

in de tuin & de lampen & het vervagende licht van het raam

& hoewel Kerstmis hetzelfde was, hadden we nog een jaar gezien

zachtjes draaiend door de vlammen