E.M.P.T.Y. - The Clientele

When I’m riding home at night now

I get in so tired

To the saws and bows that spell out

But driving west now

Half-past five

My skin is cut

My hands are knives

I could be anyone alive

But I just can’t fit

And it’s too late to quit

When the night air comes to me

I wonder if the days I’ve lived through count

With the world strung like a rosary

Through faces moving in the crowd

What is the color and the number

When happiness begins?

When the knight waits in the laurels

Hesitating…

I found a clarity I’ve never known

In fag-end weeks before I left for school

The darkness in the pylons

And the smoke and creosote

Cancelling the faces that we knew

Did they forget the light inside your eyes?

Those simple words, those lovers' signs?

The hand is dealt, the cards are played

But i just can’t fit

And it’s too late to quit

I saw them, and I knew them all

Inside a sheet of flame

I saw them, and I knew them all

Inside a sheet of flame

When I’m riding home at night now

I get in so tired

To the saws and bows that spell out

Als ik nu 's avonds naar huis fiets

Ik stap zo moe in

Naar de zagen en bogen die het spellen

Maar nu naar het westen rijden

Half zes

Mijn huid is geknipt

Mijn handen zijn messen

Ik zou iedereen kunnen zijn die nog leeft

Maar ik kan gewoon niet passen

En het is te laat om te stoppen

Als de nachtlucht naar me toe komt

Ik vraag me af of de dagen die ik heb meegemaakt tellen

Met de wereld geregen als een rozenkrans

Door gezichten die in de menigte bewegen

Wat is de kleur en het nummer?

Wanneer begint geluk?

Wanneer de ridder op de lauweren wacht

Aarzelend…

Ik heb een duidelijkheid gevonden die ik nog nooit heb gekend

In de laatste weken voordat ik naar school ging

De duisternis in de pylonen

En de rook en creosoot

De gezichten die we kenden annuleren

Zijn ze het licht in je ogen vergeten?

Die simpele woorden, die minnaarsborden?

De hand wordt gedeeld, de kaarten worden gespeeld

Maar ik kan er gewoon niet in passen

En het is te laat om te stoppen

Ik zag ze, en ik kende ze allemaal

In een vlamblad

Ik zag ze, en ik kende ze allemaal

In een vlamblad

Als ik nu 's avonds naar huis fiets

Ik stap zo moe in

Naar de zagen en bogen die het spellen